Wat gaat Jesse Klaver van GroenLinks doen voor de duizenden kinderen die na een scheiding zonder hun vader opgroeien, terwijl die wel beschikbaar is? Die vraag bleef mij bezighouden na uitspraken van Klaver deze week bij Nieuwsuur over zijn eigen vader die na de geboorte uit zijn leven verdween. Klaver kent zijn vader niet. Hij is wel benieuwd naar hem, maar lijkt geen haast te hebben zijn biologische vader te leren kennen. ‘We zullen zien wat dat op termijn brengt’ antwoordt Klaver op de vraag van Twan Huys of hij er behoefte aan heeft om ooit nog een keer die relatie op te pakken.
Hiermee lijkt Klaver te zeggen dat vaders prima gemist kunnen worden. Want, kijk wat hij op zijn dertigste al heeft bereikt! Vanuit zijn achtergrond begrijpelijk, want Klaver weet niet beter. Na een kennelijk mislukte romance met zijn Marokkaanse vader liet zijn moeder de opvoeding van haar zoon voor het grootste deel over aan haar ouders. Klaver maakt er geen geheim van dat hij opgroeide bij zijn opa en oma omdat zijn alleenstaande moeder met allerlei verschillende baantjes de kost moest verdienen. Waar de meeste politici hun privéleven afschermen, gooit Klaver zijn afkomst juist in de strijd om te laten zien waar zijn overtuiging voor wat hij doet vandaan komt.
Vaders kunnen worden gemist
Toch wordt het vaag als er wordt doorgevraagd naar zijn vader. In een uitgebreid interview in het Volkskrant Magazine van 12 september 2015 zegt Klaver (nog) niet alles te weten over de reden waarom zijn vader is weggegaan. Hij heeft er wel met zijn moeder over gesproken, maar wil daar verder niet op in gaan. Op de vraag waarom Klaver in zijn boek zo expliciet stelt dat, omdat zijn vader er niet was, het nog niet betekent dat hij zielig is antwoord hij: ‘Nee, het is niet erg, omdat ik niet weet hoe het is om een vader te hebben. Als je iets hebt en het wordt je afgenomen, is dat erger dan iets wat je nooit hebt gehad.’
Die beredenering kan ik vanuit Klaver gezien wel volgen omdat hij hiermee zijn eigen situatie ‘goedpraat’. Anderzijds weten we uit onderzoek dat de biologische vader onmisbaar is voor een goede ontwikkeling van kinderen. Vaders hebben nou eenmaal een andere invloed op het kind dan de moeder. Vaders en moeders kunnen elkaar niet vervangen, ze hebben een meerwaarde ten opzichte van elkaar.
Wanneer de populaire en jonge politicus Klaver dan de indruk wekt dat vaders niet belangrijk zijn vind ik dat zeer zorgelijk. Zeker gezien zijn relatief jonge achterban, in combinatie met het toenemend aantal (v)echtscheidingen waardoor jaarlijks duizenden kinderen – ongewild – het contact verliezen met een van de ouders. Bijna altijd is dat de vader. Wanneer er sprake is van ouderverstoting groeien deze kinderen dan ook nog eens op met een negatief vaderbeeld dat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Dat geldt ook voor de reden waarom deze vaders niet meer in hun leven zijn. Ook dat blijkt – wanneer er later wel weer contact is – vaak heel anders in elkaar te steken dan deze kinderen altijd is verteld.
Opgroeien zonder vader steeds normaler
Zorgelijk zijn de uitspraken van Klaver ook in het licht dat we het met zijn allen steeds normaler lijken te vinden als kinderen zonder hun vader opgroeien. Nog altijd is in de rechtspraak het uitgangspunt dat kinderen na een scheiding naar de moeder gaan, vader krijgt een omgangsregeling. Volgens Peter Tromp van het Vader Kennis Centrum, worden die in 40 procent van de gevallen niet nageleefd. ‘Het is een verkeerde benadering, je moet uitgaan van gelijkwaardig ouderschap’, zegt Tromp.
Kinderen die na een (v)echtscheiding een van de ouders, met wie ze voor de scheiding een goede relatie hadden, moeten missen ondervinden daarvan vaak voor de rest van hun leven ernstige (psychische) problemen op relationeel, emotioneel en sociaal vlak. Doordat het jaarlijks vele duizenden kinderen overkomt, is dit inmiddels een groot maatschappelijk probleem. Maar de politiek staat erbij en kijkt ernaar.
Fractievoorzitter Klaver lijkt überhaupt niet op de hoogte van deze problematiek. Hij wil ‘Nederland veranderen’ en op de website van GroenLinks vinden we onder andere het standpunt ‘dat elk kind zijn dromen moet kunnen najagen’. Maar daarvoor is om te beginnen een stabiele basis nodig, een basis die uitgaat van gelijkwaardig ouderschap, ook na een scheiding. Dat impliceert onder andere het besef dat een vader net zo essentieel is voor het welzijn en de ontwikkeling van een kind als een moeder, maar dat is nog lang geen gemeengoed in Nederland.
Moederschapsideaal belemmert gelijkwaardig ouderschap
Hoewel het grote belang voor kinderen van een betrokken en aanwezige vader wel is doorgedrongen, wordt dat na een scheiding vaak in een klap weer teniet gedaan. Dan is het opvoeden van de kinderen ineens weer volledig het domein van de moeder. Zij bepaalt! En als zij het, om wat voor reden dan ook, niet ziet zitten om de kinderen na de scheiding met haar ex-partner te ‘delen’, dan krijgt hij zijn kinderen niet meer te zien. Punt.
Dit nog altijd heersende moederschapsideaal staat gelijkwaardig ouderschap na scheiding behoorlijk in de weg. Als Klaver dan in het Volkskrant interview zegt: ‘Ik vertrouw erop dat mijn vader een goede reden had om weg te gaan, anders laat je je zoon niet in de steek’ bevestigt slechts dat we nog een lange weg te gaan hebben…
Bronnen:
-
‘Groen licht’ – interview met Jesse Klaver door Greta Riemersma – Volkskrant Magazine 12 september 2015
-
‘Biologische vader onmisbaar voor goede ontwikkeling van kinderen‘ – opiniestuk Irene Zwaan – Volkskrant 27 september 2013
-
‘Opgroeien zonder vader steeds normaler‘ – nieuwsbericht AD 18 juni 2016
Ik heb niet alle reacties gelezen (22!!), maar wil ook toch graag reageren…Ik ben een vrouw en ben mijn zoon ook destijds kwijt geraakt door P.A.S. (ouderverstoting) en ik praat over de tachtiger jaren en wat wisten wij veel!!! Ik heb mijn zoon dan wel aan zijn vijfde levensjaar terug gekregen na rechtszaak en dood van vader, maar heel erg beschadigd! Heeft jaren geduurd eer het een beetje begon te lopen tussen ons en dan bedoel ik het vertrouwen, maar hij trouwde later zelf een Narcist en alles begon weer van voren af aan.
Maar het statement dat ik hier wil brengen is dit: je kunt natuurlijk bepalen (met veel moeite vaak) of er sprake is van PAS, maar soms is het ook een zegen dat een ouder er niet is….Er zijn zoveel ouders, die geen liefde aan een kind geven, maar alleen veel schade aanrichten (b.v. narcisten en borderliners)! En kinderen zijn heel erg kwetsbaar. Maar idd. het ligt eraan hoe het kind op het wel of geen ouder hebben reageert….alles moet blijken! Soms zelfs na jaren…en er komt heel veel bij kijken. Maar inzicht in deze materie is nummer één! Daarom ben ik zo blij met b.v. de blogs van Jasmijn Couwenberg en Iris Koops. En tal van filmpjes op b.v. Youtube. Toen ik dit allemaal ontdekte (in 2013 pas!) ging er een wereld voor me open. En ik zie veel ellende omtrent dit onderwerp. Het is een gigantisch probleem aan het worden….zie de cijfers maar van mensen die hun kinderen niet meer te zien krijgen. Sterkte allemaal wie er mee te maken heeft!
Ouderverstoting is pure hersenspoeling. Door de invloed van de verstotende ouder kan een kind werkelijk gaan geloven dat zijn andere ouder niet belangrijk en niet nodig is, en hem werkelijk niet missen. Een kind doet zoiets namelijk niet spontaan vanuit zichzelf, maar wordt daartoe aangezet, al beseft hij dat niet.
Een jaar geleden verbrak ik het contact met mijn moeder nadat ik achter de waarheid kwam (dat ze mijn vader bij me weghield) en ik mijn vader had opgespoord. Ik ging pas met andere ogen naar haar en mijn jeugd kijken toen ik een relatie met een narcist kreeg. Er waren overeenkomsten tussen hem en mijn moeder en zo ging heel langzaam het balletje rollen.
Had je mij pakweg tien jaar geleden gevraagd naar mijn vader, dan weet ik niet wat ik geantwoord zou hebben. Waarschijnlijk hetzelfde als Jesse Klaver, dat het allemaal niet zo erg is.
Als kind leef je in een soort trance, ook als volwassene, totdat om welke reden dan ook je ogen geopend worden. Zelf had ik bovendien nog nooit van ouderverstoting gehoord en had ik ook om die reden nooit in die richting kunnen denken.
Ook ik vind zijn uitspraken zorgelijk, maar wel begrijpelijk. Wie weet denkt hij er over een x aantal jaar heel anders over. Je hoort wel vaker dat zulke kinderen zeggen: ‘Mijn vader heeft ons in de steek gelaten’, en dan denk ik altijd: hoe weet je dat? Je hebt hem niet gekend, dus je wéét helemaal niet of het zo is, want je hoort alleen je moeders mening erover. Een tijdje terug zag ik een interview met Afrojack, en die zei ook zoiets.
Wat ook meespeelt, is het afweermechanisme ontkenning. Als een kind zijn vader niet mág liefhebben, kan een kind de behoefte aan zijn vader gaan ontkennen, puur om in zo’n situatie te overleven. En natuurlijk speelt ook (on)bewust een ongekende angst mee.
Bij ouderverstoting wordt de andere ouder simpelweg uit het leven, maar ook uit de gedachten van het kind gewist. Het kind leeft in een realiteit die niet de echte realiteit is, maar slechts de zieke realiteit van de verstotende ouder. https://www.omstandersvan.nl/
http://m.telegraaf.nl/article/27957113/zendeling-voor-ouderen
Deze vrouw heeft gelijk. Om mij heen zie ik niets anders….en het is echt niet omdat ik niets anders wil zien. Veel vrouwen vinden het wel prima. En een dikke bonus er overheen van onze “fijne” vrouwelijke familierechters en je kunt als vrouw je lol niet op.
Een heel deel van een generatie is inmiddels goed naar de klote geholpen door in de watten te zijn gelegd. Over de rug van anderen die terecht later hun geld gaan komen ophalen!
Zomaar een gedachte:
In veel gevallen leiden beschikkingen van familierechters tot levenslange ellende bij een ouder en komt de ouder welke zeer ellendig en verstotend gedrag vertoont er met bonussen vanaf bij familierechters.
Aan dit onrecht gepleegd door familierechters valt niets te doen. Zij geven niet thuis en scharen de aanvallen welke gepleegd door een “ziekelijke” ouder onder de noemer vechtscheiding. Ineens ben jij als ouder medeschuldig en in het ergste geval veroordeelt men jou en loopt men klakkeloos achter de kwaadwillende ouder aan. Met alle levenslange ellendige gevolgen voor de kinderen.
Waarom laten we het “recht” er mee weg komen? Waarom hen niet opzadelen na je dood met een klein deel van de ellende welke familierechters mede hebben aangericht?
Je kunt deze lieden bij testament (of soortgelijk docement) een klein beetje deelgenoot maken van de ellende. Maak ze erfgenaam van je schulden of maak ze erfgenaam van iets negatiefs waar ze druk mee zullen gaan zijn en wat ze niets op zal leveren (sluit zeggenschap over positieve zaken en vermogens natuurlijk wel uit).
Ook kun je uitsluiten dat familierechters ooit eigendom kunnen verwerven van je bezittingen. Vroeger gebeurde dat vaak als mensen elkaar niet mochten. Je kunt voor wat je bezittingen en onroerende zaken betreft prima notarieel vastleggen dat bepaalde mensen en hun nageslacht (tot de zoveelste generatie) nimmer het eigendom verkrijgen.. Het zou dan na verloop van tijd voor kunnen komen dat deze “foute” familierechters iets willen kopen…..maar vervolgens van de notaris te horen krijgen dat dat niet kan omdat er is vastgelegd dat zij geen eigenaar kunnen worden.
Natuurlijk kan en mag een erfgenaam een erfenis beneficiair aanvaarden ( aanvaarden onder de noemer het alleen te accepteren indien er meer tegoeden zijn dan schulden) maar ze zullen vreemd opkijken als ze plotseling over verloop van tijd ineens elke dag opgezadeld worden met een negatieve erfenis. Dat kan toch knap tijdrovend zijn om elke keer de notariële stukken door te worstelen en een reflectie te krijgen op wat ze mensen aangedaan hebben.
Als familierechters je leven goed verkloot hebben kun je na je dood ze er toch nog mee confronteren. Men zal er nu niet direct last van hebben maar een aantal “erfenissen” per jaar verkrijgen van mensen welke je beschadigd hebt in hun leven…..daar word je niet vrolijker van.
Ik kan mij zo voorstellen dat mensen het idee fijn vinden om toch nog een klein beetje hun gram te halen voor wat familierechters hen hebben aangedaan. Het idee toch iets te kunnen kan soms alleen al fijn zijn.
Alleen al de wetenschap al dat ik ooit een woning wil kopen en dan te horen krijg dat ik het niet kan kopen is onaangenaam. Ook de wetenschap dat ik zeer waarschijnlijk belast ga worden met negatieve erfenissen is nou niet bepaald iets om blij van te worden.
Maar goed. De simpele stelling is dat als iemand jouw leven vermaakt tot het feit dat je erfenis klote is of deels zeer negatief, dan mag je de veroorzaker er ook deelgenoot van maken en de veroorzaker er mee belasten, ongeacht wie dat is, dus ook familierechters.
Onderstaand bericht legt bloot hoezeer politiek en Rechterlijke macht verweven kunnen geraken bij langdurige zitting van een bepaalde politieke stroming welke langdurig in de top van de macht verblijft. Logisch ook, want de politiek benoemd de rechters en zal voornamelijk bij voorkeur rechters benoemen welke het gedachtengoed van die partijen uitdraagt.
Wiens brood men eet wiens woord men preekt.
Dat dit zo is zien we in steeds meer landen aan het oppervlak komen. Polen, Venezuela enz enz……en zelfs ook in de VS waar de partij welke de macht heeft belangrijke rechters kan benoemen.
Wat is dat dan…..onafhankelijk recht? Bestaat dat? Wetten worden gesmeed en aangenomen door diegenen met de grootste macht in de kamers en rechters voeren die wetten uit.
Een volledige onafhankelijkheid van een rechterlijke macht lijkt ietwat een fantasierijk sprookje. Ik begrijp heel goed waarom langdurig (temidden van de macht) zittende politieke partijen fel tegen het afschaffen van “voor het leven” benoemen van Rechters zijn.
In hoeverre daarmee recht gedaan wordt aan democratie is zeer de vraag, mijn inziens doet het eerder afbreuk aan democratische waarden. Zo krijgen rechters welke onjuiste beschikkingen uitvaardigen alle rust en tijd van de wereld deze te verdoezelen en vrolijk verder te gaan. Niemand tikt hen op de vingers…. alleen als de dreigende boze burgermassa te groot wordt zal er iets geschaafd worden aan de jurisprudentie om de massa in bedwang te houden. De Staat als cordon sanitaire. Voordat je werkelijk bent waar je wezen moet, moet je honderden muren beklimmen waarbij men alle kans, tijd en doeltreffende gelegenheid heeft je na elke muur te dwangbuizen. De laatste muur ga je niet halen als burger, en zeker niet levend, tenzij je het leger op de hand hebt, maar ook die is tegenwoordig tandenloos geslagen door onze juppie politici welke met hun gedachten in de stoned tijdperk van de jaren 60 waren blijven hangen. Make love not war…….yeah……dream on……gaat u maar rustig slapen.
http://www.volkskrant.nl/buitenland/hof-venezuela-neemt-taken-parlement-over-oppositie-spreekt-van-staatsgreep~a4481091/
Kijk die Jesse Klaver heeft het geluk dat hij in Den Haag tussen de diplomatieke autoriteiten is terechtgekomen. Dat kan hem jarenlang bijschaven, een werkzame therapie. Daarbij is tegelijkertijd geld te verdienen, op kosten van belastingbetaler. Maar voor het overgrote merendeel van gescheiden kinderen is dit niet weggelegd. Voor velen wacht werken met behoud van uitkering.
Overigens zie je deze week al nadelen. Het kost de fractieleiders van D66 en CDA veel moeite en tijd om Jesse te overtuigen van de oprechtheid waarmee Mark Rutte belooft werk te gaan maken met energietransitie. Rutte is bovendien – voor zover bekend – nooit eerder biologisch vader is geweest. In grote bedrijven is soms gelegenheid voor een week mediteren in een hut op de hei maar knuffelen van een volwassene op het werk is sowieso lastig. Dan blijft over en weer weinig vertrouwen bestaan waardoor het management er niet gemakkelijk en snel uitkomt.
Tijdrovend dus en dan dreigt het thema van minder belasting op arbeid in het gedrang te komen. En de herwaardering van mensen die alsmaar tijdelijke banen moeten vervullen, technische vaklieden die op die manier marginaliseren. Het is uit het leven gegrepen en nog niet zo gemakkelijk om daar uit te komen.
Het blijft een situatie die doet twijfelen of een kabinet met deze vier partijen een hele rit kunnen uitzitten. Kortom het maakt minder houdbare indruk (weinig duurzaam). Laat staan of deze combinatie van partijen een deuk in een pakje boter kan maken.
Het zou Alexander Pechtold met veel werk kunnen lukken om van Jesse een volwassen man te maken. Maar volgens mij kan het kabinet beter een plan maken voor het in de klas houden van álle gescheiden kinderen en inpassen in leer-werk trajecten. Dus niet alleen donkere krullenbol met marokkaans verleden. Dan loopt héel Nederland op rolletjes in plaats van een enkeling. Dan groeit geluk in honderdduizenden huiskamers en bedrijven in plaats van alleen in het torentje.
Ik groeide op bij pleegouders, toen naar mijn eigen ouders, en toen kwam de incest.
Met 12 jaar al zwanger, 13 jaar een dood kind.
En toen naar een tehuis.
Hoe je eigen jeugd is, en daar door je rugzak, is bij tig mensen anders.
Of een kind eigen ouders nodig heeft, is ook afhankelijk hoe de ouders zijn, en hoe het kind opgevangen is.
Geef iedereen de vrijheid om er over te mogen vertellen.
Geef om het kind, en erken ook ouders zijn niet altijd zorgend, hoe het moet zijn.
En is voor pleeg ouders en instellingen is het ook zo.
Vele mensen falen in kinderen te geven wat nodig is.
Wat een vreselijk verhaal Mara en ik ben het met je eens dat iedereen de vrijheid moet hebben zijn eigen verhaal te vertellen. Dat geldt ook voor Jesse Klaver van GroenLinks. Het verschil is dat hij in de politiek zit en alleen daar kan het verschil kan worden gemaakt voor ouders en kinderen in situaties als die van jou en in ons geval voor vaders & moeders die na een scheiding – zonder reden – het contact met hun kinderen verliezen. Juist omdat hij iets vergelijkbaars heeft meegemaakt in zijn jeugd, zou je verwachten dat hij zich inzet voor verandering en verbetering in het familierecht en bij jeugdzorg. Maar daar heb ik, gezien zijn uitspraken niet veel hoop op…
Verstand van zaken, heb ik niet van de politiek.
De meeste aardappels heb ik zelf al gegeten.
Wel weet ik, elk verhaal is uniek, de blijf van mijn lijf huizen zitten vol.
De tehuizen van wsg en jeugd en ggz zitten vol.
Na jeugdzorg komen er ook veel jongeren die het niet redden in de maatschappij. Daardoor in de opvang van zwervers terecht.
Of zwerven over straat.
Dan zijn er de kindbruidjes hier neergestreken in ons land.
Dan zijn er de vechtscheidingen, waardoor 1 van de ouders het kind niet ziet.
En ook hun opa en oma niet meer.
Is het niet tijd, dat naar het geheel van al deze problemen gekeken wordt.
Heb nooit 1 mens al deze problemen zien aanpakken.
Waarom wordt er in algemene zin door overheden op gehamerd en ons voorgeschoteld dat men niet mag discrimineren en verdragen zoals het EVRM nageleefd moeten worden? Waarom accepteert onze hogere overheid dat een groep zoals het familierecht zich er onbeperkt niet aan hoeft te houden? Wat veroorzaakte dat men hier niet tegen optreedt? Welk machtsmechanisme veroorzaakt dat men verlangt en meedeeld dat de grondwet voor iedereen geldt…..maar vervolgens een groep vrijspel geeft het naar eigen inzicht wel of niet na te leven? Welke verwevenheid der machten belemmert gelijkheid voor iedereen en bewerkstelligd dat een specifieke groep er onbeperkt maling aan mag hebben en hun denkwijze onbelemmerd en zonder sanctie mag projecteren op anderen middels uit te vaardigen beschikkingen? Het ondergraaft het gevoel van o.a. vertrouwen, rechtsorde en rechtvaardigheid volkomen mijn inziens. Als een Staat niet in staat is daadwerkelijk hun eigen organen te onderwerpen aan naleving van de grondwet ……wat verwacht men dan van burgers? Het komt bij mij over als dat een kind van de klas altijd overal maar tegen is, tegen alle regels aanschopt en waar het kan alle fatsoensnormen telkenmale tracht te overschrijden……het kind lijkt in dit geval het familierecht te zijn. Niet luisteren maar gewoon lekker doorgaan met het liggen op ramkoers…..gewoon omdat het onbelemmerd en onbeperkt kan. Werkelijk waar geen idee hoe zoiets zomaar kan in een verondersteld ontwikkeld land. Welke hogere overheid krijgt er eens ballen deze wantoestanden aan te pakken en durft over te gaan tot compensatie aan mensen/kinderen welke ernstig benadeeld zijn door familierechters? Wie? Of leven we in een land van politieke slapjanussen welke alles wat te tijdrovend is uit gemakzucht en zelfbehoud maar uit de weg gaan? Kom eens op voor burgers welke ordentelijke familierechtspraak willen en terecht zouden mogen verwachten. Hoeveel nodeloos aangebracht leed wil men nog toestaan voordat men hard ingrijpt in het orgaan familierecht? Hoeveel?
Verder blijft overeind staan dat de verantwoordelijken alle aangerichte schade dienen te vergoeden. De verantwoordelijken verstoppen zich achter het systeem en verlangen van je dat je procedures voert……met als gevolg dat men je verder financieel leegzuigt en men je langzaam monddood maakt in alle opzichten inclusief het verkwanselen van de toekomst van je kinderen. Jij bent het verdienmodel voor hen, de reden waarom zij kunnen bestaan.
Wat betreft Jesse Klaver: tsja….een leuke knul maar onvoldoende kennis en ervaring. Ik waardeer zijn jonge gretigheid om een plekje in de kamer te bemachtigen maar verder niet geschikt om over werkelijk ter zake doende problemen te kunnen besluiten. Als we 20 jaar verder zijn en hij wellicht wel inhoudelijke zaken kan doorgronden kan het maar zo zijn dat ik op hem stem…..maar in de huidige vorm…..neen, volstrekt uitgesloten.
Beter is het om een nieuwe wind te laten waaien door wel gepokt en gemazelde personen. Mensen die ook afgebrand zijn en door diepe dalen moesten. De PVV komt daar voor in aanmerking alsook enige andere partijen. Organisatorisch hebben ze bewezen stand te houden en zich niet uit te laten spelen. Ook de SP onder leiding van Jan Marijnissen had goed in de gaten hoe ze het moesten opzetten om niet uitgespeeld te worden. Deze partijen worden naarmate ze langer bestaan vanzelf democratischer. In 1e instantie kan het echter niet anders dan dat 1 persoon in meerderheid de touwtjes in houden houdt….anders wordt je uitgespeeld en valt de groep ( net als bij de LPF ) zo uit elkaar….met uiteraard de nodige hulp van de zittende orde. Natuurlijk ben ik het niet eens met alle standpunten van sp of pvv…..maar ook niet met alle standpunten van vvd, cda of de 50+partij. Een nieuwe wind om duidelijk te maken dat het niet vanzelfsprekend is hoe het in Nederland gaat (pappen nathouden en maar op je plekje blijven zitten) lijkt mij zeer wenselijk en de democratie ten goede komen. Tegen het schrijnende familierecht hebben de zittende partijen immers ook bar weinig ondernomen om het anders en beter te gaan doen. Men roept van alles voor de verkiezingen….maar daarna kijkt men er niet meer naar om en blijft alles bij het oude.
Zolang het onderdeel familierecht in Nederland weigert naar waarheid en feiten te beschikken en het standpunt blijft innemen dat men als vrouwelijke rechters jegens een man valsheid in geschrifte mag plegen; discriminatie der sekse mag plegen; machtsmisbruik mag plegen; niet naar waarheid en feiten behoeft te beschikken; kinderen enkel een vrouw toekomen; geen sanctie staat op het niet nakomen van omgangsregelingen; vrouwen een bonus toekennen welke kinderen zonder enige rechtsgrond weghouden van de vader; het LBIO inzetten om vaders hun mond te snoeren; misbruik maken van politie door als rechterlijke macht beambten opdracht te geven langs vaders te gaan om hun onder druk te zetten hun mond te houden over de oneerlijke praktijken van het familierecht; vaders bedragen opleggen te moeten betalen welke boven hun eigen inkomen ligt; niet willen luisteren naar kinderen welke gewoon gelijkelijk in verhouding bij vader en moeder willen zijn; enz enz…..
Zolang het familierecht meent deze praktijken te moeten blijven handhaven en door te moeten zetten en blijft menen dat zij zelf als familierechters boven de grondwet staan blijft het dweilen met de kraan wagenwijd open.
Als politici er na jaren in de 2e kamer gezeten te hebben er al achter komen hoe de praktijken binnen het familierecht zijn is hun zittingstermijn in de 2e kamer al voorbij en komen er weer andere politici voor terug welke weer van voren af aan moeten beginnen. Zodoende verandert er niets en zal het familierecht zeker niet erkennen in mijn optiek dat zij de angel zijn waar alle ellende mee begon. Het “vechten” wordt beloond en zolang vrouwen (en enkele mannen) weten dat dat zo werkt binnen het familierecht blijven zij strijd voeren. Vechtscheidingen zijn domweg geen ruzie tussen twee ex echtelieden in merendeel maar worden geschapen en in stand gehouden omdat het familierecht daartoe de mogelijkheid gretig heeft aangeboden door zichzelf niet aan de grondwet te houden. Gelijke behandeling der seksen had alle leed in merendeel kunnen voorkomen maar familierechters hebben er voor gekozen geen gelijkheid der persoon toe te passen. Vrouwen moesten beschermd worden en mannen konden letterlijk de rambam krijgen hoezeer zij ook beschadigd werden.
Pas nu het enigszins kentert beseffen steeds meer vrouwen welk onrecht er tientallen jaren is aangedaan aan vaders. Pas NU beseffen steeds meer vrouwen dat het zeer schrijnend is. Dat komt omdat nu ook steeds meer vrouwen in hetzelfde schuitje belanden als mannen voorheen. De verhouding is nog volstrekt zoek maar het geeft aan dat mannen zich doorgaans veel rustiger gedragen dan vrouwen. Mannen zoeken elkaar niet massaal op via internet, bladen en clubjes. Neen……zij kwijnden in meerderheid gewoon weg met al hun verdriet, volledig als nulpersoon behandeld door rechters en de goot in geworpen. Zij kropen weg……ontnamen zich van het leven. Door de rechterlijke macht in de positie gegooid niets meer waardig te zijn en hun lieve kinderen niet te mogen zien (maar er wel grof voor tot in lengte van dagen er voor te mogen betalen).
Wat men nu ziet is een uitvloeisel van wat het familierecht heeft aangericht. Je ziet nu de rare kronkel ontstaan dat zogenaamde “kundige” vrouwen ineens gaan roepen dat het gedoe komt door de nieuwe omgangsregelingen. Welnee, dat is een drogreden. Vrouwen welke het overkomt blaten domweg veel harder van de toren, krijsen moord en brand. Dat voert de boventoon aldus. De hardste schreeuwers krijgen altijd gelijk, ook binnen het familierecht.
Men had als familierechters het feministische gedoe niet mee moeten laten wegen. In de kern had beschikt moeten worde op waarheid en feiten en bij scheiding het standpunt van 50/50. Frustreer je de omgang?…..3 keer een waarschuwing (eventueel met sanctie) en daarna hopla hoofdverblijf bij vader (of als vader de boel frustreert hopla hoofdverblijf bij moeder). Als dat standpunt gewoonweg altijd (zoals feitelijk de grondwet bij juiste interpretatie ook voorschrijft) was gehandhaafd en daar naar was beschikt was alle ellende er nu niet geweest.
Ooit heb ik eens wetenschappelijke artikelen gelezen waarin bewezen omschreven stond dat vrouwen met name hun denkwijze richten voor op de korte termijn. Mannen daarentegen richten zich met name op de lange termijn met hun denkwijzen. Als dat klopt verklaart dat veel leed en waarom vrouwen harder schreeuwen dan mannen. Als dat klopt verklaart het waarom vrouwelijke familierechters tientallen jaren beschikt hebben zonder de consequenties van hun beschikkingen voor op de lange termijn mee te wegen. Ze beschikken een oplossing maar die is aldaar maar zeer beperkt houdbaar. Daardoor blijven mensen in de problemen komen en moeten noodgedwongen rechtszaak na rechtszaak voeren. Het blijft een cirkel en oplossingen voor op de lange termijn ontbreken. Als men als vrouwelijke rechters wel een lange termijn denkwijze zou nastreven zou men bij voorbaat weten dat hun beschikkingen geen stand houden, onrecht doen en niet bevorderen dat er iets opgelost wordt. Integendeel: de strijd woekert voort en wordt (als dan niet stilzwijgend) gefaciliteerd door de familierechters. Maar zelfs het nuchtere verstand dat zij er toe aanzetten en er aan bijdragen in hoge mate lijkt volledig te ontbreken.
Tsja…..en nu moet het ineens anders. En weer kijkt het “kundig” vrouwvolk naar de korte termijn en waarom er zoveel strijd is. “Aha” roepen ze…..dat zal wel komen door de nieuwe wetgeving omtrent de omgangsregelingen. Dat past geheel in hun korte termijn denkwijzen in zijn algemeenheid (ik wil niet generaliseren dus er zijn uitzonderingen en aldus vrouwen welke wel over de horizon kunnen kijken).
Als we niet uitkijken krijgen we zodadelijk nog steeds niets goeds. Als we het overlaten aan de korte termijn denkers gaan ze zich zodadelijk fixeren op de omgangsregeling en besluiten dan: Goh…..laten we alles weer terug draaien want voorheen was het rustiger met als dat complexe scheidingsgedoe.
Neen, beste lieve korte termijn denkers. Voorheen was het ook schrijnend met wat jullie aanrichten en aangericht hebben. Alleen zijn mannen in overgrote meerderheid geen schreeuwers. Zij hebben een hoger gevoel van trots en zij kruipen weg onder planken als ze er niet meer bovenop dreigen te komen. Het is onzichtbare wreedheid welke er was maar niet werd gehoord. Omdat jullie vrouwen in meerderheid niet begrijpen en beseffen hoe het overgrote deel van mannen denken en handelen.
Des te meer reden om het familierecht niet uit louter vrouwen te laten bestaan. Elke beschikking en elke zaak dient bekeken te worden door vrouwen en mannenogen. Niet één enkele vrouwelijke rechter met een wisselende hormoonhuishouding (ja, dat willen jullie niet horen….ik weet het….dat is zo ongeveer de hel over je afroepen als je daarover als man begint).
Vrouwen zijn geen mannen………denk aldus niet dat je als vrouw exact zo kunt beslissen en beschikken als dat mannen dat zouden doen. Als dat zo was dan had de natuur wel één persoon geschapen. Dat is echter niet het geval. We hebben twee seksen en die seksen zijn de afgelopen tientallen jaren niet naar evenredigheid vertegenwoordigd in het familierecht. Wel 90% is vrouw, hetzelfde probleem speelt er bij de jeugdzorg. Als voorbeeld kreeg ik nul op mijn rekest van het vrouwvolk toen ik bij het consultatiebureau gewoon normale dingen wilde weten over mijn kinderen. Dat mocht niet, vonden de vrouwen maar vreemd, hadden ze nog nooit meegemaakt, wie ik als man wel niet dacht dingen over mijn kinderen te willen weten, dat moesten ze eerst navragen bij mijn ex vrouw of zij dat wel wilde hebben, enz enz enz. Ik kreeg het al dat vrouwvolk maar niet aan hun verstand dat ik als volledige gezaghebbende vader gewoon het wettelijk recht had alle informatie over mijn kinderen te verkrijgen. Bij hoog en laag werd beweerd dat ze dat niet mochten, niet wilden, niet deden, en ik vooral mijn mond moest houden. Zo ging dat ook bij de huisarts……Informatie als vader over je kinderen? ….bewijs maar dat jij het gezag hebt…..en we geven het je pas als je ex vrouw haar goedkeuring er aan geeft…..bla bla. Wat je ook uitlegt…..totale onbegrip, onkundigheid, geen kennis van de wet, enz enz.
Vandaag merkte ik dat bij wederom bij de Rechterlijke macht (familierecht). Ik heb wat vragen gesteld. De twee mannen welke mij te woord stonden hebben mij keurig behandeld…..ze leken het haarfijn te begrijpen. Het waren vriendelijke gesprekken ondanks dat ik bij voorbaat wist dat zij weinig tot niets konden betekenen voor mij. Ze begrepen de emotie en hoe je weggezet wordt als man binnen het familierecht. Plezierige gesprekken zonder over een weer een onvertogen woord.
Daarna had ik een vrouwelijke rechterlijke medewerkster welke mij te woord stond. Deze begon gelijk stelling in te nemen… meldde ik kan niets voor u doen…als u wat wilt gaat u maar procederen…..meneer ik leg de haak er op…..meneer ik doe niets voor u…..meneer u moet ophouden….bla bla bla….
En alleen niet de zinnen welke zij uitsprak maar de toonzetting alleen al…..net of dat ik een klein kind ben welke vooral zijn mond moet houden en van het leed welke vrouwelijke Rechters veroorzaken in Nederland wilde zij niets weten. Ondanks dat ik melde het volstrekt niet persoonlijk te bedoelen vatte ze alles persoonlijk op en dacht dat ik haar aanviel (ondanks mijn gemoedelijke wijze van praten). Dat is nou precies het verschil tussen mannen en vrouwen. Dat is precies waarom ik door vrouwelijke Rechters ter zitting zo afgesnauwd ben zonder dat ik veelal ook maar iets zelf had gezegd. Men nam gelijk stelling tot het snauwerige af met vragen wat ik allemaal op mijn geweten heb als man. Dat in tegenstelling tot de vragen welke mijn ex vrouwelijke partner welke zij met fluwelen hand behandelden, niet onderbraken en alles wat mijn ex partner zei voor waar aannemen.
Sinds de evolutie lijkt er niets veranderd, in ieder geval niet binnen het familierecht. Men denkt vooruitstrevend bezig te zijn maar schreeuwen en blaten net als apen door elkaar heen en menen het allemaal beter te weten. En naar de man wordt vooral niet geluisterd. Zij als vrouwen zijn de beschermers van kinderen. Een andere mening wordt niet op prijs gesteld. Zelfs een mening zoals de grondwet het heeft bedoeld en er geen discriminatie der seksen gepleegd mag worden wordt niet op prijs gesteld. Gewoon je muil houden als man en als je het wel waagt het open te trekken is het de hel over je afroepen. Er wordt van je verlangd dat je afdruipt….het bos in trekt…..gaat ruzie maken met andere mannen en gaat jagen. Men begrijpt nog steeds niet dat het overgrote deel der mannen dermate geëvolueerd zijn dat mannen prima in staat zijn hun kinderen groot te brengen (en dikwijls vandaag de dag zelfs beter dan vrouwen).
Kinderen hebben vaders nodig en moeders nodig. Gelijkwaardigheid behoort toe aan onze grondbeginselen en democratie. Rechters welke er anders over denken (en binnen het familierecht zijn dat er nogal wat in mijn optiek) zijn de aanstichters van het om zeep helpen van onze rechtsorde en democratische grondbeginselen. Deze zetten de vernietiging van onze rechtstaat in gang en werpen ons terug richting bananenrepubliek. Iets wat we nou net na de 2e wereldoorlog met elkaar hadden afgesproken dat niet meer te doen. Maar ze doen het……en het nuchtere verstand ontbreekt zelfs dat ze er debet aan zijn.
Dat is mijn persoonlijke mening. En dat mag want we leven in (vooralsnog) democratisch land (althans volgens de grondbeginselen). Maar het zou mij niet bevreemden en verbazen als er binnenkort weer een vriendelijke (door de rechterlijke macht opgetrommelde politiebeambte) voor mijn deur staat……en vriendelijk uit te leggen dat ik me rustig moet houden richting de vrouwelijke familierechters….omdat die veel langere armen hebben dan mij en je kunnen maken en breken. Dat is dan rechtspraak in Nederland. Man, man, ik schaam me dood Nederlander te zijn en heb vervangende schaamte voor hoe het familierecht met kinderen en veelal vaders omgaat. Ook hoe de rechtspraak meent hun machtspositie te moeten verdedigen komt uitdrukkelijk tot uiting hoe ze middels een brief aan hun collega’s in Amerika menen hun een hart onder de riem te moeten steken. Waarom??? Wat beweegt een rechterlijke macht zich ertoe zich te bemoeien met een ander land welke op democratische wijze een nieuwe president gekozen heeft. Je kunt het niet eens zijn met die denkwijze maar DAT is nou juist democratie. Dat iedereen (ook als je het niet met hem of haar denkwijze eens bent) het recht heeft om politici of staatshoofd te worden. Waarom blijkt met name de rechterlijke macht daar zo een moeite mee te hebben? Waarom kunnen ze andere denkwijzen niet accepteren? Waarom vinden zij dat alleen zij het octrooi hebben op recht en iedereen moet doen wat zij willen en zeggen? Uitdrukkelijk komt daarmee tot uiting dat men burgers maar lastig vind en volstrekt maling heeft aan wat burgers willen. De magistratuur bepaald (achter de schermen) en hun wil moet vooral opgelegd worden aan anderen welke een ander gedachtengoed hebben. Maar dat is aldus geen recht en geen democratie. Dat zijn hersenspinsels van een dictatuur. Dat zijn uitingen van mensen welke anderen hun wil op willen leggen en als het niet goedschiks kan….dan maar kwaadschiks. Macht corrumpeert ongeacht waar het geconcentreerd zit. Macht smaakt naar meer en leidt tot onderdrukking. De rechterlijke macht moet en dient zich hier verre van te houden. Een rechterlijke macht welke zich inzet om tegen de wil van het of een volk te handelen zit op het verkeerde spoor. Zij hebben niet het alleenrecht op hun bedacht recht. Recht geschiedt naar de wil van het volk. Soms is de één aan de macht….soms de ander……Dat kan rouleren en dat moet ook om de boel qua samenleving in evenwicht te houden. Bij de rechterlijke macht en algehele magistratuur lijkt dat in mijn optiek een beetje zoek. Men wil koste wat kost op hun machtpositie blijven zitten. Ik begrijp vanuit democratische redenen dan ook volstrekt niet wat er mis kan zijn met het rouleren van rechters en het afschaffen van “het voor het leven” benoemen van rechters. Juist rechters zouden moeten weten dat te lang op een machtspositie zitten kan leiden en een verhoogd risico is op een onevenwichtige samenleving. Je kunt van politici niet verlangen niet voor langere tijd op een machtspositie te mogen blijven zitten en zelf menen het recht te bezitten wel eeuwigdurend op je machtspositie te kunnen blijven zitten. Dat is een zeer kromme redenering. Ik begrijp hun onwil ertegen wel maar het zegt meer over hen dan dat het zegt over anderen welke wel roulatie wenselijk achten. Dat de wet bij roulatie minder beschermd zou worden lijkt mij ook zeer fabelachtig. Waarom zou de één wel recht mogen of kunnen spreken en vind men dat een ander dan niet mag of kan. Niemand is vervangbaar, ook rechters niet. Als men dat leert zijn we al een stap verder naar echter democratie.
Een vader gaat niet zomaar weg dat moeten we goed beseffen. Ik ben weggegaan omdat ik vond dat het beste voor de kinderen is ik wil en zal nooit vechten om de kinderen. Ik wil niet in de weg staan en ik voorkom nu dat hun moeder tegen mij gaat opstoken en allerlei indianen verhalen gaat vertellen en daar ZIJN mijn kinderen niet bij gebaat. Ze zullen hun vader pas zien als daar de tijd rijp voor is. Wat ze niet hebben zullen ze ook niet kennen. Alleen mijn verdriet en gemis …
Dat is eigenlijk precies mijn punt Ab: het zit altijd anders in elkaar dan op het eerste gezicht lijkt. Daarvan wil ik Jesse Klaver en alle (volwassen) kinderen die om wat voor reden dan ook geen contact hebben met een van hun ouders, proberen bewust van te maken. Ieder verhaal heeft twee kanten. Maar al te vaak komen deze volwassen kinderen – als er eventueel weer contact is – er dan pas achter dat wat ze in hun jeugd te horen kregen over die afwezige ouder, helemaal niet klopt. Jesse Klaver lijkt zich van die optie totaal niet bewust…
Als je dit meemaakt, is onbeschrijfelijk erg.
Ouder onthechting is gewoon echt niet goed.
Mijn kleinkinderen zij enorm beschadigd hierdoor. De wetenschap die ze geleerd hebben via hun moeder en haar familie dat hun vader niet deugd is schrijnend.
Hierdoor is het contakt voor altijd verbroken.
Kinderen die moeten melden bij meldpunt kindermishandeling dat hun vader een mishandelaar is. Kunnen niet meer terug naar de waarheid .
Deze beschadigingen zijn voor altijd .
Hier is veel meer aandacht voor nodig via de politiek .
Men kent de signalen en de wantoestanden gaan gewoon door.
Zulke vaders hebben geen enkele kans zich te verdedigen .
Omdat aangifte.’s op leugens berusten komen ze niet voor de rechter.
Ze zijn onschuldig , maar de schade blijft.
Meestal geven moeders die dit bewust bewerkstelligen meer om zichzelf dan om hun kinderen . Jesse Klaver aandacht graag voor dit grote probleem .
Ik ben een moeder die door mishandeling door vader 4 jaar geleden heb moeten vluchten .
Vader heeft de touwtjes in handen
Ik mag 1 zoon zien de jongste.
En nog bepaald hij
Instanties laat me niet lachen .
Makkelijk houd vader hand boven het hoofd
Vader heeft 2 jaar voorwaardelijk gehad vanwege mishandeling .
Ik had geen huis 11 maanden moeten wachten hij wilde niet meewerken met urgentie .
6 maanden nadat ik weg was heeft hij voorlopige voorzieningen laten treffen .
Ik kon geen kant op woonde in een piepkleine caravan .
Besef kinderen hebben hun vader en zeker hun moeder nodig .
Vanaf dag 1 dat ik heb moeten vluchten vecht ik
Normaal leven werk keihard ben weer gelukkig .
Maar de 4 oudste kinderen krijg ik nog steeds niet vader heeft het voor elkaar slecht praten over me .
Ergste is ze geloven het .
Ik heb gevochten heb alles overleefd .
Nieuwe liefde dolgelukkig .
Niemand scheld en kleieneerd me meer .
Dat is heel veel waard .
Maar mijn kinderen zijn en blijven mijn alles .
https://zorgnu.avrotros.nl/forum/viewtopic.php?f=45&t=251
En daarbij, moeder kon het wel zonder vader? Alleen?
Oma en opa waren nodig, opa heeft dus de vaderrol opgenomen dus hoezo zonder vader?
Zucht, dan denk je, een jong iemand, weg met het jaren 50 denken” en zo’n knul gooit met onervarenheid en onwetendheid alles weer neer.
Hoe goed en veelbelovend zijn politieke ideeën ook lijken te zijn voor de toekomst van ons land, als je niet de goede basis kan leggen bij een ontluikend leven van een kind dan is de toekomst van alles ongewis! Als de sociaal emotionele schade die opgroeien zonder vader door ouderverstoting gewoongoed wordt dan staat ons land straks vol met mensen met zoveel psychische problemen dat alle winst die we op andere vlakken halen weer kwijt raken aan zorg kosten en andere schade wegens niet of moeilijker functioneren van deze mensen die te maken hebben met PAS.
Het feit dat Klaver zo handelt en denkt en er niet over wil praten, zoals ik begrijp, maakt dat hij zelf ook nog in de psychische fase zit en dat zijn hang naar de exploitatie van zijn succes een vlucht is uit de realiteit. De vraag is of we aan zo’n iemand ons land met zal zijn problemen moeten toevertrouwen.
En zo valt aan het eind van deze campagne veel meer stukjes op zijn plek en heeft Klaver zichzelf hiermee op achterstand gezet.
Soms kan het inderdaad ook goed zijn dat een van beide ouders niet in beeld is. Maar dat kan evengoed de moeder zijn. Dat zal per situatie verschillen. Niets is voor iedereen het zelfde. We zijn allemaal individuen en hebben allemaal iets anders nodig of kunnen beter sommige dingen niet hebben. Dit is zeer complex en niemand weet het hele antwoord voor een ander.