Ouderverstoting, omdat het kan

Geplaatst op door
15
Facebooktwitterlinkedinmail

Het blijft een roetzwarte dag; 13 februari. Die dag – dit jaar dertien jaar geleden- begint voor Frans de nachtmerrie die ouderverstoting heet. Hij is een van de vele ouders die na een scheiding zijn kinderen niet meer te zien krijgt. Gewone, zorgzame, gezonde, liefhebbende en betrokken vaders en moeders die door hun ex-partner op een afschuwelijke manier uit het leven van hun kinderen zijn gewerkt. Deze ernstige vorm van psychische (kinder)mishandeling en ex-partner geweld verwoest jaarlijks de levens van duizenden kinderen en ouders. Het is een groot maatschappelijk drama, maar niemand grijpt in. Overheid, instanties en rechtspraak staan erbij en kijken ernaar. Al jaren!

Ouderverstoting wordt zwaar onderschat. Bij ruziënde ouders die elkaar -jaren na de feitelijke scheiding- nog steeds het leven zuur maken en van het ene conflict in de volgende gerechtelijke procedure rollen, denken instanties al te weten wat er speelt. Dat geldt ook wanneer de ene ouder de andere (vals) beschuldigt van mishandeling of zelfs kindermisbruik en de kinderen als (psychologisch) wapen inzet om de ex-partner buiten te sluiten. ‘Gevalletje vechtscheiding,’ roepen de kinderbeschermers en (jeugd)hulpverleners direct. Zonder gedegen onderzoek te doen, daarop is al langer kritiek. Op basis van hun onderbuik- en niet-pluis-gevoel en vooral onwetend over deze complexe problematiek, gaan ze aan de slag met mediation, ouderschapstrajecten, raadsonderzoeken, kinderverhoren, gezinsvoogden en in het ergste geval een uithuisplaatsing.

Lees verder →

Onterechte beschuldigingen

Geplaatst op door
13
Facebooktwitterlinkedinmail

en het wetsvoorstel van minister Grapperhaus voor nieuwe strafbaarstellingen van ‘seks tegen de wil’ en ‘seksuele intimidatie’

Photo by Timon Studler on Unsplash

De #Metoo-beweging maakte veel los. Slachtoffers van seksuele intimidatie en misbruik werden aangemoedigd om hun ervaringen te delen, erover te praten en misstanden te melden. Dat is een goede zaak. De onthullingen en discussies in de media maken ons ervan bewust dat twee personen een voorval of vrijpartij totaal verschillend kunnen interpreteren. Wat de een ziet als een gezellige avond, kan de ander – soms pas (veel) later – ervaren als verkrachting. Hij of zij heeft achteraf spijt of wil iets verbergen. Tussen deze twee extremen zit een groot grijs gebied. Wat is waarheid, welk verhaal klopt of hebben ze misschien allebei een beetje gelijk? En wat als de beschuldiging vals blijkt te zijn of de aangifte van misbruik is gedaan uit wraak, bijvoorbeeld na een scheiding om de ex-partner te treffen?

Dit laatste komt veel vaker voor dan leken denken, met enige regelmaat zelfs, zegt Kim Lens van de Universiteit Tilburg. ‘Het zijn voornamelijk vrouwen die bij een vechtscheiding de volledige voogdij proberen te krijgen over hun kind en om die reden liegen dat zij of hun kind is misbruikt.’ Als er aangifte is gedaan, is het aan de politie om te onderzoeken of de beschuldigingen terecht zijn of niet. Rechercheurs kunnen het onderscheid tussen een echte en een valse zedenaangifte niet altijd goed maken, zegt rechtspsycholoog André De Zutter van de Vrije Universiteit Amsterdam. Volgens De Zutter komen onterechte zedenaangiften, vergeleken met andere misdrijven, vaak voor. Als die worden gedaan rondom een scheiding is de beschuldiging in 90 – 95% van de gevallen onterecht.

Lees verder →

Ouderverstoting en de dubbele moraal van het Openbaar Ministerie

Geplaatst op door
9
Facebooktwitterlinkedinmail

Wijst de politiek ze op hun verantwoordelijkheid?

Het Openbaar Ministerie beloofde beterschap. Aan de ‘emotionele benadering’ van zedenzaken moest een einde komen en waarheidsvinding kwam weer voorop te staan. Dat was in 1999 nadat in enkele geruchtmakende misbruikzaken alle beschuldigingen achteraf onterecht bleken. Én nadat er steeds vaker berichten verschenen over gescheiden vaders die valselijk van incest waren beschuldigd door hun ex-vrouw. Schrijnende verhalen van gewone, rechtschapen vaders die zo uit het leven van hun kinderen werden geschrapt. Twintig jaar later is er van die mooie belofte van het OM niets terechtgekomen.

Een scène. De ex-vrouw van Koos beschuldigde hem van seksueel misbruik van hun 6-jarige dochter. Na onderzoek blijkt er niets aan de hand te zijn, de enige bron van het verhaal is zijn ex. De kinderen van Koos, pubers inmiddels, willen geen contact met hem. Ze geloven hun moeder die volhoudt dat de dochter door hem is misbruikt. De aanklacht van Koos tegen zijn ex, wegens een valse aangifte, leidde tot niets. ‘Zij leeft vrolijk door, maar ze heeft mijn leven kapot gemaakt,’ zegt Koos. ‘Ik wil niet dat ze daarmee wegkomt.’

Wapen in de scheidingsstrijd

Maar ze komen er wel mee weg, nog steeds. Het verhaal van Koos dateert uit 2008. In die periode kwam de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ)* naar buiten met opzienbarende conclusies over beschuldigingen van seksueel misbruik na scheiding.

Lees verder →

Omstanders, kijk niet weg van ouderverstoting!

Geplaatst op door
18
Facebooktwitterlinkedinmail

19 t/m 25 november 2018

 

 

 

 

Ouderverstoting is een gruwelijke vorm van kindermishandeling die zich meestal openbaart na een scheiding. Eén ouder zet het kind in als wapen om de andere ouder buiten te sluiten. Door manipulatie en een geraffineerde lastercampagne gaat het kind denken dat die andere ouder liefdeloos, niet beschikbaar en zelfs gevaarlijk is. Een ellendeling waar je maar beter niets mee te maken kunt hebben. Het kind wil uiteindelijk geen contact meer en verstoot die ouder. Het lijkt zijn eigen keuze, maar het is de enige manier om te ontsnappen aan het enorme loyaliteitsconflict waarin de ‘controlerende’ ouder het kind heeft gebracht.

De lastercampagne van de controlerende ouder tegen de ex-partner heeft niet alleen zijn uitwerking op het kind, maar op de hele omgeving. Die is meestal onwetend over ouderverstoting en laat zich inpalmen door de charmes en overtuigende praatjes van deze meester manipulator. Omstanders nemen diens zorgen, twijfels en angsten over het vermogen van de ex-partner om voor de kinderen te zorgen voor waar aan. Ze kiezen partij voor de controlerende ouder. Overigens waren die aantijgingen er tot de scheiding helemaal niet, maar nu ineens worden ze als reden opgevoerd waarom het kind niet meer naar die andere ouder wil. Lees verder →

Papa trekt bij scheiding nog steeds aan kortste eind

Geplaatst op door
7
Facebooktwitterlinkedinmail

Twintig procent van de volwassenen van wie de ouders in hun jeugd uit elkaar gingen ziet zijn of haar vader niet. Vijf procent heeft geen contact met hun moeder. Dat blijkt uit onderzoek naar de relatie van volwassenen in de leeftijd van 25 tot 45 jaar met hun gescheiden ouders. Vaders van die generatie verdwenen na een scheiding gemakkelijk uit beeld, zeggen de onderzoekers. Maar volgens hen is er veel veranderd en blijven gescheiden vaders nu veel meer betrokken bij het opgroeien van hun kinderen. Die kans moeten ze dan wel krijgen, want nog steeds worden vooral vaders na een scheiding tegen hun zin buitenspel gezet. Dikwijls door toedoen van de ex.

Als er rond een scheiding conflicten ontstaan over gezag, omgang of zorg, is het nog altijd vooral de vader die het onderspit delft en het contact met zijn kinderen verliest. Niet zelden door een uitspraak van de rechter die de kinderen haast automatisch aan de moeder toewijst en zo de problemen denkt op te lossen. Het tegendeel is waar. Vaders en moeders hebben ieder hun specifieke rol, ze vullen elkaar aan en zijn niet inwisselbaar. Ook niet na een scheiding. Vaders zijn net zo belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen als moeders, zegt pedagoog en hoogleraar Louis Tavecchio die veel onderzoek deed naar de betekenis van vaderschap. Het is een slechte zaak als kinderen hun vader en mannelijk rolmodel moeten missen. Voor jongens én voor meisjes. Tavecchio: ‘Er zijn al veel meer vrouwelijke rolmodellen in het leven van jonge kinderen dan mannelijke. Op de kinderopvang en op basisscholen zijn vrouwen sterk in de meerderheid.’

Lees verder →

Frans ontsnapt aan gerechtelijke dwaling; minister beschermt liegende officier

Geplaatst op door
11
Facebooktwitterlinkedinmail

Vorige week vertelde Frans bij RTL Late Night over de gevolgen van de valse aangifte door zijn ex. Het achtervolgt hem al ruim twaalf jaar. Hij werd vrijgesproken, maar verloor het contact met zijn kinderen. De officier van justitie die probeerde om Frans met leugens en vals bewijs toch te laten veroordelen, is nooit bestraft. Tot aan de minister wordt haar de hand boven het hoofd gehouden. Frans in de uitzending tegen Twan Huys: ‘In het vonnis van de rechtbank staat gewoon dat de officier van justitie heeft gelogen, het staat zwart op wit en daar gebeurt niks mee en dat is natuurlijk bizar.’

Wat staat er in het vonnis en waarover liegt de officier van justitie nou precies?

De politie schreef destijds in het proces-verbaal dat Frans een bekentenis zou hebben afgelegd over mishandeling van zijn ex-vrouw, terwijl hij altijd alle beschuldigingen heeft ontkend. Uit de verhoortapes die Frans samen met zijn advocaat had beluisterd, bleek dat ook. Toch voerde de officier van justitie op de zitting die zogenaamde bekentenis op als belangrijkste bewijs om tot een veroordeling te komen. Ze zegt letterlijk tegen de rechtbank (citaat uit het requisitoir): ‘De verdediging betwist na het beluisteren van de verhoren dat verdachte zou hebben verklaard dat er wederzijds klappen zijn gegeven. Ik heb zelf de banden beluisterd. Ik heb het verdachte echt horen zeggen!’ Lees verder →

Frans bij RTL Late Night

Geplaatst op door
Beantwoorden
Facebooktwitterlinkedinmail

Over onterechte beschuldiging van verkrachting: ‘Ik dacht aan een grap’

Beeld @RTL

Vijf procent van de aangiftes van verkrachting is vals, blijkt uit promotieonderzoek van rechtspsycholoog André de Zutter. Ook Frans werd valselijk beschuldigd van seksueel misbruik. Zijn ex deed in 2006 aangifte, ongeveer een halfjaar nadat hun relatie was geëindigd. Gisteravond deed Frans zijn verhaal bij RTL Late Night.

RTL Nieuws 18 september 2018

Frans had ‘een bovengemiddeld goede relatie’ met zijn ex, toen die in september 2005 na 23 jaar samenzijn eindigde. Zijn vriendin was met een ander naar bed gegaan en had hem tot overmaat van ramp een geslachtsziekte bezorgd.

Relatie met kinderen beschadigd

Bijna een halfjaar later beschuldigde ze Frans ook nog eens van mishandeling en verkrachting. Zes weken lang zat hij vast in voorarrest. Pas na 3,5 jaar werd hij vrijgesproken en daarmee gezuiverd van alle blaam. Lees verder en bekijk de uitzending →

De kracht van een valse aangifte

Geplaatst op door
5
Facebooktwitterlinkedinmail
Promotieonderzoek rechtspsycholoog André De Zutter:
‘Zaak Frans perfect voorbeeld van verwoestend effect valse aangifte’

De ex van Frans beschuldigde hem van mishandeling en verkrachting. Dat deed ze nadat Frans de relatie had beëindigd toen hij ontdekte dat zij vreemdging. Ruim twintig jaar waren ze samen geweest. Een leuk gezin met twee jonge kinderen valt uit elkaar. Maar volgens haar aangifte was ze gevlucht en had ze al die jaren in een hel geleefd; ze was vernederd, geschopt, geslagen en misbruikt. Politie en Openbaar Ministerie twijfelen geen moment aan haar verhalen: Frans wordt gearresteerd en vervolgd. Zijn leven is verwoest. Later toont onderzoek door de Universiteit Maastricht aan dat de aangifte van de ex onomstotelijk vals is. Zo wilde ze haar vreemdgaan verdoezelen en kon ze zich de kinderen toe-eigenen.

Hoe konden politie en OM de plank zo misslaan?

Ervaren zedenrechercheurs zijn niet beter in het onderscheiden van echte en valse aangiften van verkrachting dan beginnende agenten of leken. Dat blijkt uit een experiment van rechtspsycholoog André De Zutter. Hij ontdekt ook een belangrijk verschil: de ervaren zedenrechercheurs zijn veel zekerder van hun oordeel dan de twee andere groepen. En daar schuilt het gevaar, want training of ervaring maakt (politie)mensen niet beter in het herkennen van een echte en een valse aangifte. Wel creëert ervaring te veel zelfvertrouwen waardoor ervaren zedenrechercheurs denken genoeg kennis te hebben om de valse verklaringen eruit te kunnen filteren. Maar in de praktijk doen ze het niet beter dan leken, zegt De Zutter en kun je net zo goed een muntje opgooien.

Ook in de zaak van Frans blunderden ervaren zedenrechercheurs door de aangifte van zijn ex zonder meer voor waar aan te nemen. Ze waren zo overtuigd van hun eigen kennis en kunde dat ze, zonder de beschuldigingen te onderzoeken, zeker wisten dat de aangifte echt was. Lees verder →

Waarom kinderen niet openstaan voor het verhaal van de verstoten ouder

Geplaatst op door
50
Facebooktwitterlinkedinmail

Kinderen die na een scheiding een ouder verstoten zijn gaan geloven dat alle narigheid, stress en ellende in hun leven door die ouder wordt veroorzaakt. Dat heeft de ‘controlerende’ ouder er subtiel ingeprent door alles wat met de andere ouder te maken heeft negatief uit te leggen en hem of haar consequent zwart te maken. De controlerende ouder bedient zich van uitgekiende manipulatiestrategieën waardoor het kind steeds meer afstand neemt van die ‘slechte’ ouder. Tegelijkertijd pretendeert de controlerende ouder zelf de meest liefdevolle, zorgzame en beschermende ouder te zijn die er bestaat. Vervreemde kinderen denken dat ze het zonder – de liefde van – deze ouder niet redden in het leven en doen daarom angstvallig wat die van ze verlangt.

Een effectieve methode om een wig te drijven tussen het kind en de andere ouder, is door die ouder richting het kind consequent in een kwaad daglicht te stellen. Alles wat die ouder doet, vindt of zegt wordt door de controlerende ouder negatief uitgelegd of verdraaid. Als dat niet het gewenste effect heeft wordt zwaarder geschut ingezet, zoals leugens of valse beschuldigingen (van mishandeling of misbruik). Heel geraffineerd, zowel met als zonder woorden, wordt het kind besmet met de gedachte dat die andere ouder niet deugt, niets om het kind geeft, niet beschikbaar en zelfs gevaarlijk is.

Authentieke herinneringen worden gewist

Herinneringen van kinderen aan leuke gebeurtenissen met de andere ouder worden vervormd of overschreven door ‘nieuwe’ herinneringen. Lees verder →

Opgeheven vaderschap

Geplaatst op door
22
Facebooktwitterlinkedinmail

Robert Neubecker

Al twaalf jaar ziet Frans zijn kinderen niet. Na de scheiding woonden ze bij hem, maar zijn ex pikte dat niet. Zij wilde de kinderen! De ex deed valse aangiften en kreeg het voor elkaar dat Frans van de ene op de andere dag uit het leven van zijn kinderen verdween. Vanaf toen woonden ze bij haar en Frans kreeg ze niet meer te zien.

Hemel en aarde heeft hij bewogen om weer een rol te spelen in hun leven. Ik kan niets bedenken wat hij niet heeft gedaan. Maar de rechters en de instanties sloten hun ogen voor het ziekmakende ouderschap (ouderverstoting) van de ex. Zij verstoorde de band tussen Frans en zijn kinderen zo ernstig dat die hun vader gingen zien als het grootste kwaad in hun leven; ze wilden hem niet meer zien. Nu zijn de kinderen volwassen en Frans kan niets meer voor ze doen. Hij laat het los…

People will never truly understand something until it happens to them           Lessons Learned In Life

De ex wilde geen afspraken maken over de kinderen, ze hadden hun vader niet nodig vond ze. Ook weigerde ze hem te informeren over hoe het met ze ging. Frans nam contact op met de basisschool. De juf die beide kinderen goed kende, was blij om Frans te spreken. Ze maakte zich grote zorgen over hun ontwikkeling. Volgens de juf kon de ex de opvoeding nauwelijks aan en kregen de kinderen van haar niet de begeleiding die ze nodig hadden. Zelf hadden ze de juf verteld dat mama snel boos werd en dat ze wel eens gesprekken hoorden tussen mama en oma die hen bang en angstig maakten. Meestal waren het slechte verhalen over papa… Lees verder →