en het wetsvoorstel van minister Grapperhaus voor nieuwe strafbaarstellingen van ‘seks tegen de wil’ en ‘seksuele intimidatie’
De #Metoo-beweging maakte veel los. Slachtoffers van seksuele intimidatie en misbruik werden aangemoedigd om hun ervaringen te delen, erover te praten en misstanden te melden. Dat is een goede zaak. De onthullingen en discussies in de media maken ons ervan bewust dat twee personen een voorval of vrijpartij totaal verschillend kunnen interpreteren. Wat de een ziet als een gezellige avond, kan de ander – soms pas (veel) later – ervaren als verkrachting. Hij of zij heeft achteraf spijt of wil iets verbergen. Tussen deze twee extremen zit een groot grijs gebied. Wat is waarheid, welk verhaal klopt of hebben ze misschien allebei een beetje gelijk? En wat als de beschuldiging vals blijkt te zijn of de aangifte van misbruik is gedaan uit wraak, bijvoorbeeld na een scheiding om de ex-partner te treffen?
Dit laatste komt veel vaker voor dan leken denken, met enige regelmaat zelfs, zegt Kim Lens van de Universiteit Tilburg. ‘Het zijn voornamelijk vrouwen die bij een vechtscheiding de volledige voogdij proberen te krijgen over hun kind en om die reden liegen dat zij of hun kind is misbruikt.’ Als er aangifte is gedaan, is het aan de politie om te onderzoeken of de beschuldigingen terecht zijn of niet. Rechercheurs kunnen het onderscheid tussen een echte en een valse zedenaangifte niet altijd goed maken, zegt rechtspsycholoog André De Zutter van de Vrije Universiteit Amsterdam. Volgens De Zutter komen onterechte zedenaangiften, vergeleken met andere misdrijven, vaak voor. Als die worden gedaan rondom een scheiding is de beschuldiging in 90 – 95% van de gevallen onterecht.
In de zaak van Frans blunderde de politie ook bij het beoordelen van de valse aangifte van seksueel misbruik die zijn ex-partner tegen hem deed. Zij handelde overduidelijk uit wraak omdat Frans de relatie had beëindigd toen hij ontdekte dat zij vreemdging. Met de aangiftes wilde ze haar vreemdgaan verdoezelen en zich de kinderen toe-eigenen die na de scheiding bij Frans woonden. Maar in plaats van de beschuldigingen te onderzoeken en het motief voor de aangifte na te gaan, ging de politie kritiekloos mee in haar leugens.
Seks als wapen in de scheidingsstrijd
Als de politie eenmaal in die tunnel zit, is er nauwelijks nog een weg terug. Niet alleen voor Justitie zelf, maar ook niet voor het vermeende slachtoffer. Die komt, als de stap naar een aangifte eenmaal is gezet, op een ‘point of no return’. Om geloofd te worden komt er iedere keer een schepje bovenop; de verhalen worden almaar groter en ernstiger waardoor het steeds moeilijker wordt om – zonder gezichtsverlies – nog op de onterechte beschuldigingen terug te komen.
‘Seks is een machtig wapen en de van seksuele intimidatie of verkrachting beschuldigde man lijkt bij voorbaat kansloos. Voordat hij zich heeft kunnen verdedigen is hij meestal al veroordeeld,’ schreef oude advocaat Chris Veraart twintig jaar geleden al in ‘Valse zeden’. Zedenrechercheurs, maar ook officieren van justitie scharen zich gemakkelijk achter het vermeende slachtoffer en gedragen zich als hulpverlener in plaats van objectieve waarheidsvinders. In het verhaal van de verdachte zijn ze niet geïnteresseerd. Ze weten al dat hij de dader is, vaak zonder dat er ook maar één onderzoekshandeling is verricht. Juist omdat het bewijs in zedenzaken zo flinterdun is zou je verwachten dat politie en Openbaar Ministerie uiterst zorgvuldig te werk gaan bij het achterhalen van de waarheid. Niets is minder waar. Volgens Chris Veraart laten (zeden)rechercheurs en officieren van Justitie zich te gemakkelijk leiden door emoties, het morele gelijk en scoringsdrift.
Zedendelicten zijn stigmatiserend
Een rechter: ‘Het risico dat je iemand onterecht veroordeelt, is in zedenzaken groter omdat er vaak maar weinig bewijs is.’ Het gaat erom valse van echte aangeefsters/aangevers te kunnen onderscheiden. Daarmee zijn niet alleen de onterecht beschuldigden, maar ook de echte slachtoffers van seksueel misbruik gebaat.
Zedendelicten zijn zeer stigmatiserend, zegt Kai Lindenberg, hoofddocent straf(proces)recht aan de Universiteit van Groningen. ‘Het zal je maar gebeuren dat iemand zoiets over je naar buiten brengt, terwijl het niet waar is. Je bent in feite al schuldig bevonden. Het vervelende is, is dat er ook valse aangiften worden gedaan. Beide kanten van seksueel misbruik werken ontwrichtend.’ Daar komt bij dat onterechte zedenaangiften zelden worden vervolgd. Dit terwijl Landelijk zedenofficier van justitie Eva Kwakman al in 2012 beterschap beloofde en zei dat Justitie voortaan altijd vervolging zal instellen bij een valse aangifte van een zedenmisdrijf. Tot nu toe is daar niets van terechtgekomen.
Met dat in het achterhoofd is het wetsvoorstel van minister Grapperhaus ronduit beangstigend omdat het de deuren nog verder openzet voor kwaadwillende exen hun de strijd om de kinderen.
Ogen niet sluiten voor onterechte beschuldigingen
Een ding staat vast, of ze nu echt zijn of vals, bij zedendelicten zijn geen winnaars en verliezers, alleen maar beschadigde, verdrietige en getraumatiseerde mensen. Alle aangiften rondom seksueel misbruik moeten serieus genomen worden, zegt Kim Lens van de Universiteit Tilburg. ‘Zulke dingen horen niet te gebeuren. Maar we moeten onze ogen ook niet sluiten voor onterecht beschuldigde mensen.’
Bronnen:
- Tussen de extremen van seksueel misbruik zit een groot grijs gebied – NU.nl
- Rechercheurs niet goed in onderscheid echte en valse zedenaangifte – Volkskrant
- Hoe kijkt een rechter naar een zedenzaak – rechtspraak.nl
- Valse zeden – Chris Veraart
- Valse aangifte altijd vervolgd – NOS
Dag Monique,
Van alle schofferingen en beledigingen die wij van omstanders naar ons hoofd hebben gekregen is er één waarbij de bliksem inslaat, de tranen je in de ogen schieten en je per direct en met 100% zekerheid wéét dat je in een Kafkaiaanse wereld terechtgekomen bent.
Als de omstanders naar aanleiding van de valse beschuldigingen zeggen ‘jullie leven niet in de echte werkelijkheid’, dan wéét je … dit gaat een hele lange weg terug worden … deze omstanders zitten tot over hun oren in de wanen van de verstotende ouder. De wanen van de verstotende ouder waarbij elke leugen tot waarheid en elke waarheid tot leugen wordt verheven. Deze ziekelijke omkering van de werkelijkheid is op dat moment niet alleen voor de verstotende ouder maar ook voor de omstanders echt geworden.
Dr. Childress beschrijft het ook vandaag weer heel duidelijk in een facebook post waarin hij zich richt tot zijn professionele collega’s:
Did I mention that the pathogen lies? All the time. Not some of the time, all the time.
This is a delusional pathology… out of touch with reality… it makes things up, anything it wants or thinks will serve its purpose at the moment. It regulates emotions by altering its perception of reality… it is a delusional pathology.
…
To my colleagues in professional psychology and the legal system… please stop believing delusions.
Alle benodigde kennis om deze wanen te doorzien is reeds decennialang aanwezig in de klinische psychologie.
Waar wachten we nog op?
Met hartelijke groeten,
Ingeborg Steijlen
Zie voor complete tekst van Dr. Childress:
https://www.facebook.com/groups/157846364775239/permalink/433446100548596/
Precies Ingeborg! ‘Waar wachten we nog op?’ Dat vraagt iedereen die de catastrofale gevolgen van ouderverstoting kent zich af. Het blijft bizar dat de onwetenden, waaronder de politiek en beleidsmakers, het toch allemaal beter denken te weten. Laten we vooral rond het kind blijven dansen, dan weten we zeker dat de pathogene ouder gewoon lekker door kan gaan met onwetende ‘professionals’ te misleiden met leugens en rookgordijnen! Dank weer voor je waardevolle bijdrage Ingeborg! Hartelijke groet, Monique
Hallo Monique,
In de psychologie een bekend verschijnsel waar – in het geval van ouderverstoting – zowel leken als vele professionals aan ten prooi vallen en zodoende een kind onder hun ogen uitermate ernstig laten mishandelen.
Cognitieve dissonantie:
‘Jij bent gek en paranoïde!’ ( of: ‘Als wat jij zegt waar is, dan wil ik het niet weten.’ )
Plus:
‘Gewetenloosheid het hoofd kunnen bieden maakt deel uit van een gezond geweten.’ Martha Stout
Teveel angst en te weinig gewetensontwikkeling, een fatale combinatie.
Citaten: http://seriepesten.nl/ontkennenslechtnieuws/
Met hartelijke groeten,
Ingeborg
PS Ik kijk uit naar je boek Monique, en wens je heel veel succes met de laatste loodjes
Dank Ingeborg voor het delen van de link naar info over cognitieve dissonantie en hoe dit mechanisme de seriepester (lees: de verstoter) in de kaart speelt.
Goede uitleg over wat verstoten ouders ervaren. Inderdaad een ‘verre van benijdenswaardige positie’ in alle opzichten…
Ik schrijf ‘naarstig’ verder aan mijn boek: fijn dat je er naar uitkijkt ?
Hartelijke groet, Monique
Ja Monique, en het is allemaal zó voorspelbaar.
Naast alle andere schofferingen en beledigingen kreeg ik ook naar mijn hoofd ‘Ingeborg zit alleen maar thuis over van alles door te denken’.
Deze mensen hebben werkelijk alle informatie voorhanden.
Wat als ze nu zelf ook eens zouden gaan nadenken?
Het is maar een idee hoor.
Met hartelijk groeten,
Ingeborg
Helemaal waar Ingeborg. Deze mensen hebben dan weer last van tunnelvisie ofwel een Confirmation Bias:
https://www.ensie.nl/afra-de-berk/confirmation-bias
En zo is de cirkel weer rond…
Justitie (OM) doet (op advies van de R.v.S.) liefst weinig of niets tegen het schrijnende gebrek aan ervaring en onbeholpen deskundigheid van zedenrechercheurs omdat zedenzaken altijd opzienbarend nieuws zijn goed voor het prestige van topfunctionarissen en betrokken functionarissen persoonlijk voordeel geeft. Als er weer een smakelijke zedenzaak opduikt in de media, volgen in de regel bevorderingen en hier en daar een lintje. Dit terwijl de nadelen van e.v. door functionarissen gemaakte fouten gegarandeerd worden weg gemanipuleerd op kosten van de werkelijke slachtoffers en de samenleving. Positieve publiciteit en succes is- ten voordele van Justitie -dus vrijwel altijd verzekerd! De media plaatsen sappige zedenverhalen met grote koppen op de voorpagina. Als de beschuldigingen echter vals zijn, blijken de topfunctionarissen en zedenrechercheurs spoorloos en excuus en schadevergoeding beneden de al even valse waardigheid van de dienaren van Vrouwe Justitia te zijn. Rectificaties worden liefst nooit en als het dan moet, op dringend verzoek van de Persofficier v. Justitie, onduidelijk, te laat en ergens tussen een onopvallend artikel geplaatst . Dit alles op advies van de Raad van State teneinde de valse eer van de stand der liegende en bedriegende Staatsfunctionarissen redden! De leden van de Raad van State zijn namens de Koning verantwoordelijk voor deze ingewortelde en jegens de slachtoffers misdadige cultuur der topfunctionarissen en s’lands bestuurders. Deze misdadige cultuur welke sinds 500 jaar door Machiaveli aan Paus en koningshuizen is aanbevolen kan zelfs in dit “Goedmenselijke” democratische tijdperk niet door slechts een handvol slachtoffersvan een van de vele vormen van opzettelijk van Staatswege georganiseerde rechtsverkrachtingen worden aangevochten. Dit conflict van belangen tussen de hedonistische Koning en zijn paladijnen enerzijds en de inmiddels van alle vrijheid beroofde MENS van goede wil anderzijds, is niet door een fragment van het duivelse dilemma op te lossen!
Natuurlijk weer aandacht aan besteed bij Herken Ouderverstoting. Groot respect voor het doorzettingsvermogen van Frans en dat hij mee helpt aan het hoognodige vergroten/verhogen van het bewustzijn rondom dit soort zaken.
We worden teruggeworpen in de tijd, verzuchtte een rechter. Eerst die aangescherpte meldcode en nu dit weer….
Dank je wel Anne-Marie!
Hoi Annemarie,
Ik sluit me van harte aan bij jouw tekst.
Helaas hebben we al het werk dat Frans, Monique en jij verrichten nog steeds nodig om een definitief einde te maken aan ouderverstoting.
Maar jullie hebben de geest al wel goed uit de fles geholpen!
Heel veel dank!
Groetjes,
Ingeborg Steijlen
Dag Monique,
En er zijn er die de valse zedendelicten in serie uit de hoge hoed toveren.
Andere ouder wegwerken … vals zedendelict. Nieuw hechtfiguur voor het kind uitkiezen en vervolgens ook weer wegwerken … vals zedendelict.
De professionals hadden het spelletje gelukkig meteen door. De lekenomstanders gingen er vol in mee. Zij doen het inmiddels af met ‘niemand heeft het er meer over’. Als ik zeg hoe ernstig het voor een kind is dat zulke valse beschuldigingen rondgaan krijg ik als antwoord ‘het kind weet daar niets van en is druk bezig met school en klasgenootjes’. Huh? Over de vals beschuldigden hoeven we het al helemaal niet te hebben. Lekker belangrijk! Die zijn toch al gek, ziek, dwaas, wereldvreemd enzovoorts. Empathie voor kind en verstoten ouder zijn ver te zoeken. De verstoter daarentegen kan nog steeds rekenen op ieders sympathie.
Ouderverstoting (Dr. Childress: cross generational coalition with emotional cut off) is kindermishandeling en ex-partner geweld. Met de inzet van valse zedendelicten is de pathogene ouder de geschokte omgeving meteen tien stappen voor. We zullen echt moeten leren om de pathogene ouder in een zo vroeg mogelijk stadium te herkennen.
Zie ook: https://herkenouderverstoting.com/downloads/downloadpagina/category/6-onderzoek-en-rapporten?download=472:verklaring-n-a-v-het-wetenschappelijk-symposium
Met hartelijke groeten,
Ingeborg Steijlen
Dank weer Ingeborg voor je waardevolle aanvulling! Je legt de vinger op de zere plek(ken): het bagatelliseren van het giftige gedrag van de programmerende ouder en het missen van de signalen door professionals waardoor ouderverstoting niet – in een vroeg stadium – wordt herkend. Alleen met de steun van medestanders, omstanders en bystanders kan ouderverstoting tot volle ontwikkeling komen (Amy Baker).
Inderdaad Monique en – daar waar men blijft weigeren om kennis omtrent ouderverstoting tot zich te nemen – dus allemaal medeplichtig! Ik ben dankbaar en blij dat ik niet in hun schoenen sta want vergissen kunnen we ons allemaal, maar de terugweg blijkt heel moeilijk te zijn.
Hartelijke groeten,
Ingeborg