En waarom dat meestal niet gebeurt.
Een scène: Volgens de vrouw heeft haar ex-man nooit een band opgebouwd met hun dochter. Hij was altijd weg en vond zijn vrienden belangrijker dan zijn kind. Het meisje (10), dat sinds de scheiding bij haar moeder woont, zegt dat ze haar vader niet wil zien. Dat heeft ze ook in een brief aan de rechter geschreven.
Eveneens beweert de vrouw dat haar ex-man zijn dochter meerdere keren heeft laten zitten terwijl ze bij hem zou zijn. Daarnaast zou hij zijn dochter lastigvallen met berichtjes via WhatsApp en e-mail. De man verklaart het tegenovergestelde: zijn ex-vrouw zou er juist alles aan doen om hun dochter bij hem weg te houden en vertelt haar negatieve en onware verhalen over haar vader. Ondanks dat er geen reden is waarom de man zijn dochter niet zou kunnen zien, beslist de rechter dat de omgangsregeling voorlopig wordt stopgezet.
Nog een scène: Marcel ziet zijn drie zoons al jaren niet. Zijn ex-vrouw slaagde erin om hem op basis van het ‘klemcriterium’ uit de ouderlijke macht te laten zetten. ‘Daarmee werd de deur wagenwijd open gezet om mij volledig van mijn kinderen te vervreemden,’ zegt Marcel. Het Hof – die de uitspraak bekrachtigde – liet hem expliciet weten dat ze dit niet deden omdat hij een slechte vader zou zijn. ‘Dat bent u pertinent niet,’ benadrukte een van de raadsheren. Waarom die beslissing dan toch werd genomen en zijn ex-vrouw vrij spel kreeg, blijft Marcel een raadsel.
Tijdelijk geen omgang is meestal definitief
De ouder die na een scheiding zijn of haar kinderen niet meer ziet omdat de ex-partner de afspraken niet nakomt, wordt – net als in de voorbeelden hierboven – door de rechter nogal eens gedwongen ‘een stapje terug te doen’. Ondanks dat de wetenschappelijke onderbouwing daarvoor ontbreekt, zijn professionals kennelijk in de veronderstelling dat deze ‘rust’ de betrokkenen goed zal doen.
Het tegendeel is waar. De praktijk laat zien dat het zogenaamd tijdelijk stopzetten van de omgang in situaties waar – vermoedelijk – sprake is van ouderverstoting, meestal definitief is. De beïnvloeding van het kind om de andere ouder af te wijzen gaat in de beslotenheid van het gezin van de controlerende ouder gewoon door.
De goede en de slechte ouder
Het vertekende beeld dat de andere ouder slecht is en niet van het kind houdt, krijgt daardoor de gelegenheid zich nog steviger te verankeren in het brein van het kind. De verkapte boodschap is dat deze ouder niet langer een belangrijke gezagsfiguur is of iemand met wie het kind een speciale band heeft. De emotionele afstand tot de ‘slechte’ ouder wordt groter en groter.
De controlerende ouder daarentegen weet zichzelf te presenteren als de meest liefdevolle, beschermende en betrokken ouder die een kind zich maar kan wensen. Het kind raakt ervan overtuigd dat het zonder deze ouder reddeloos verloren is en zal alles doen om het de ‘favoriete’ ouder naar de zin te maken. Het stelt de (emotionele) belangen van deze ouder voorop, waardoor het kind zelf onvoldoende toekomt aan de eigen ontwikkeling.
Dit zwart-witdenken of psychologische splitsing (in een al goede en een al slechte ouder) is een overlevingsstrategie van kinderen die te maken hebben met ouderverstotingsproblematiek. Het kind is zich daar niet van bewust en denkt dat het helemaal zelf tot de conclusie is gekomen dat zijn ene ouder perfect is en de andere niet. Het afwijzen van die ‘slechte’ ouder is in de ogen van het kind dan ook volstrekt gerechtvaardigd. Dat verklaart meteen het totale gebrek aan schuldgevoel wanneer vervreemde kinderen zich minachtend uitlaten over die ouder en niets positiefs over hem of haar kunnen vertellen.
Manipulatie tast kritisch denkvermogen aan
Verstoten ouders krijgen nogal eens te horen dat de kinderen vanzelf wel komen als ze oud genoeg zijn om te begrijpen wat er is gebeurd. Dat wordt gezegd in de veronderstelling dat kinderen naarmate ze ouder worden leren zelfstandig te denken en eigen keuzes te maken. Maar dat gaat niet op voor vervreemde kinderen. Hun vermogen om kritisch te denken is als gevolg van de manipulaties en emotionele mishandeling door de controlerende ouder, zo goed als uitgeschakeld.
Blijvende schade
Wanneer de verstoten ouder de omgang volledig wordt ontzegd en soms ook het gezag is ontnomen, bevestigen professionals de psychologische splitsing bij het kind. Het is verleidelijk om te denken dat het kind nu bevrijd is uit de schadelijke ‘strijd’ tussen de ex-partners en te hopen dat het later wel weer goed komt. Maar dat gebeurt meestal niet. Wat wel gebeurt is dat deze kinderen veroordeeld zijn om op te groeien in een giftige en destructieve omgeving. Zij zullen daar op korte en langere termijn ernstige (psychische) schade van ondervinden en deze problematiek als volwassene onbedoeld doorgeven aan de volgende generatie.
Verder lezen over ouderverstoting?
In mijn boek EMOTIONEEL GEVANGEN ga ik in op de oorzaak van ouderverstoting en waarom de signalen vaak niet worden herkend of verkeerd geïnterpreteerd. Het boek komt uit in oktober. Klik hier als je op de hoogte wilt blijven van de voortgang.
Pfffff ,ik lees het verhaal en de reacties daarop met tranen in de ogen en de welbekende brok in de keel.
Voordat ik het vergeet wil ik schrijven dat er een wet bestaat die heet de wet op de privacy.
En gelukkig maar dat hij bestaat,maar niet in mijn geval en ook vast van vele anderen.
Haar ouders vertelde mij na onze scheiding dat hun dochter haar hele leven lang ziekelijk jaloers is.
Maar ofdat nu DE stoornis of ziekte is weet ik niet maar dat het zulke ernstige vormen aan kan nemen heb ik nooit kunnen bevroeden.
Of is het een andere stoornis borderline bijvoorbeeld (ik heb wat zitten googlen om te kijken of ik iets kon vibden over haar gedrag) nou borderline zou kunnen MAAR van alle punten die er zijn bezit iedereen er op zijn minst 1 van is mijn conclusie.
Dan lees ik iets over NPS narcistische persoonlijkheids stoornis en ik zit als vader en toen nog echtgenoot te huilen als een klein kind.
Heel veel herkenbare dingen komen voorbij maar ook het verhaal dat deze mensen niet te genezen zijn.
En mocht je ze zover ktijgen om zich te laten helpen/behandelen dan zullen ze de kennis die ze wordt aangereikt tegen je gebruiken.
Zij was de tweede vrouw waarmee ik 2 prachtige dochters heb .
Ze had al een dochter en ik een zoon.
Als ik naar mijn zoon zijn voetbal ging op zaterdag en ook nog eens in het weekend dat hij niet bij ons was had ik gezeik.
Toen nog sms’jes wel 20/30 stuks mede omdat ik ze bleef beantwoorden.
Ik liet mijn gezin in de steek,waarom ga je daar nu al naar toe bijv 11:15 uur omdat hij om 12:00 uur moet spelen en ik hem ophaal en dan ook nog uitspeelt.
En ja hoor weer een sms waarin ik me gezin in de steek liet en de mededelingen dat onze 1e dochter was gevallen.
Ze kon niet alles in de gaten houden natuurlijk en als ik thuis was geweest had het niet gebeurd. (Mijn schuld dus)
Ik moest nu naar huis komen want ze had een gat in haar knie en we moesten naar het ziekenhuis.
Ik herinner me nog dat ik niet gegaan ben en dat als het zo erg was ze maar aan de buren ging vragen om een lift naar het ziekenhuis.
Later bij thuiskomst vraag ik aan mijn dochter of ze was gevallen en of haar knie nog pijn deed.
Ja zegt ze en laat haar knie zien,en u raad het al het leek bijna op een schaafwondje.
Waarom verzint iemand zoiets?
Foto’s verscheuren van mijn zoon of een vaderdag cadeau verstoppen.
Ik had ooit een microscoop + toebehoren voor de school waarop mijn dochters zaten en of ze die dan mee wilde nemen.
Na een maand of drie in een hoek gestaan te hebben bij hun in de woonkamer was hij weg.
Ik dacht hehe eindelijk dus ik vraag wat de juf er van vondt en ze hadden de koffer nidt meegenomen.
Ik vraag aan mijn ex waar is die microscoop gebleven?
Microscoop huh oooooh die microscoop ja dat weet ik niet hoor.
Uiteindelijk hulp van instanties na de scheiding mede door mijn 9 jaar lang zoeken naar hulo via de huisarts en jeugdzorg .
En dan krijg je het voor je kiezen en ga je verzamelen,je huishouden schiet erbij in, alles alleen doen enz enz.
En dat word nu ook tegen mij gebruikt en willen mijn dochters niet bij me komen.
En wellicht terecht hoor,maar mijn ex stiefdochter heefr hetzelfde ondervonden.
Haat haar vader terwijl ze hem in 10 jaar tijd nog geen 5 keer heeft gezien.
Ik hem op haar verjaardag heb uitgenodigd en een omgangsregeling wilde enz enz.
Maar ja de wet op de privacy is mijn ex haar beschermengel en de duivel voor mijn meiden.
Psycholoog geweest waar mijn ex en haar dochter ook naar toe zouden moeten.
Maar ze ging niet hoor en ik wel.
Ja roepen en niet doen.
Mijn advocaat vragen om mijn ex te vragen zich te houden aan het ouderschaps convenant.
Twee telefoontjes en 2 emails verder voor de somma van €241 te horen krijgen dat ze mij niet kunnen helpen.
De reden is dat de eerst volgende stap hulp is via een mediator en dat doet mijn ex niet.
Waarim zou ze ook er is toch niks loos, wat betekent dat ik nooit geen hulp of steun kan krijgen via mijn advocaat.
Een andere advocaat gebeld maar die kan mij ook niet helpen omdat hij niets met de scheiding te maken had
Zo kan ik nog wel uren doorgaan.
Zelfs instanties en zij die er voor geleerd hebben zeggen het ook dat kinderen loyaal zijn aan beide ouders zijn en ze van allebei evenveel houden.
En de buitenwereld de kreet de ether ingooit van aaah joh ze komen vanzelf wel naar je toe
Yeah right en moeder maar modellen kneden en boetseren om zichzelf te bevredigen en te laten zien hoe goed ze wel is.
Over mij geen kwaad hoor neeeee zou ze nooit doen.
Jammer dat mijn dochters het nog niet door hebben dat je je doel op twee manieren kan bereiken.BAH.
Succes allemaal,groet John D
De oplossing is zo schrijnend simpel, dat je er gek van zou worden!
Mits geen BEWEZEN gevaar voor het kind zouden de rechters simpelweg de wet moeten toepassen. Zeker kijkend naar de eed die ze afgelegd hebben.
gezamenlijk gezag
50% voor het juiste tegenwicht
Parallel opdat de gehele keten wordt uitgesloten en alle zelfverzonnen klemcriteria vervallen.
Elke ouder kan zelf, in een vrijwillig kader , aan de slag. Dat gehele dwang en drang gedoe moet verdwijnen! mag je als verantwoorde ouder WEIGEREN of NU beëindigen.
Wij hebben alle rechters middels een open brief 20 juli 20 aangeschreven. Vooral het inlegvel en de verklaring van Mevr U van der Leyen , onderbouwt onze stelling.
De crux zit in de ouder zelf en de rechtspraak.
Sluit dus zelf de bewust handelingsonbekwame zogenaamde professionals uit. Je zult wel moeten om de regie te behouden.
Helaas ben ik ook al sinds 20 jaar een verstoten ouder. Nadat ik bij mijn man weggegaan ben omdat het huwelijk niet langer houdbaar was met fysiek en emotioneel geweld, hebben mijn 3 kinderen ervoor gekozen om bij hun vader te blijven omdat die in hun ogen “zielig” was en ik de moeder die hun in de steek liet. Nu 20 jaar later helaas nog steeds geen contact met mijn kinderen. Ik heb diverse pogingen ondernomen maar helaas zonder resultaat. Van 1 kind kreeg ik 10 jaar geleden een antwoord op een van mijn brieven. Ze schreef me dat hun vader had verteld dat ik vertrokken was omdat ik hun zat was!!! Zo zijn er nog diverse andere verhalen verteld om mij zwart te maken en ik lees in deze blog dingen die voor mij zeer herkenbaar zijn. Ik heb inmiddels de hoop maar opgegeven dat er nog contact zal komen……. maar het blijft pijn doen. Het gemis, niet weten hoe het met je kinderen gaat etc.
Het is afschuwelijk Ingrid als dit je overkomt. Vooral de leugens die over je worden verteld door de ex, precies wat je schrijft. Juist dat maakt het voor (volwassen) kinderen zo ongelooflijk moeilijk om – als ze dat al zouden willen – contact te zoeken met de ouder die ze hebben verstoten. Die leugens zijn voor hen waarheid geworden; ze durven die ouder vaak niet onder ogen te komen omdat ze denken dat die boos is op ze, dat ze niet welkom zijn en die ouder niet meer van ze houd. Er zijn zeker situaties waarin het contact wordt hersteld, zelfs na zo’n lange tijd. Houd moed!
Beste Monique, zoals altijd: Elke letter van jouw artikelen en de reacties hierop, is weer een toekomstig stapje naar verbetering van de relatie van kinderen en beide ouders.
Kinderen die klem zitten tussen de manipulaties van vader en moeder blijven na verloop van tijd liever trouw aan de ouder waar zij dagelijks mee te maken hebben. Zij slikken zij vragen over schrijnende en/of ongeloofwaardige verhalen in om het beetje geborgenheid van de ene ouder niet in gevaar te brengen. Zo ongeveer als ambtenaren die zwijgen over ambtelijke misstanden om de zekerheid en geborgenheid van de werkplek niet te frustreren. Anders dan bij ambtenaren kan men het de kinderen niet kwalijk nemen, bij hen is geborgenheid van levensbelang.
Als de kinderen volwassen worden komt ook vaak de invloed van eigenbelang om de hoek kijken waardoor zij afwegen bij welke ouder het meeste geldelijke voordeel is te halen terwijl liefde voor de ouder die op het zijspoor is gezet is afgestompt. Duidelijk is dat de wereld en mensheid niet te goede veranderd en familierelaties, in bijzonder die met kinderen ook “afstompt” Triest voor al de mensen die nog in de waan leven van familieband, liefde, moraal, oergezellig samenzijn (feestjes zoals Sinterklaas) en morele rechtvaardigheid (zoals ook ikzelf) maar dat tijdperk staat op punt om te verdwijnen. Juridische en ambtelijke manipulaties en “Staats” belangen hebben ook het kind en daarmee de MENS naar de achtergrond gedrongen. En het ergste is: alle mensen hebben hieraan meegeholpen want de overheid wil (met de zwijgende-inactieve instemming van de burgers en ouders) meer en meer en meer ten koste van moraal, waarheid en de burger, totdat zij zien dat ook hun kinderen meefietsen in een wereld die eigenlijk niemand zo wilde inrichten.
De wereld wordt langzaam gek en ondragelijk, ook de kinderen zijn de klos.
Ik heb geleerd dat ik niet moet klagen maar dragen, want voor u en mij gaan de verbeter stapjes te traag! Met de woorden die ik in uw artikelen en de reacties echter lees mogen wij hopen op een volgend verlicht tijdperk. Maar dan zullen wij moeten strijden voor een ander gedachtegoed bij Politiek en Justitie. Politieke en ambtelijke zakkenvullerij gaat nooit samen met morele rechtvaardigheid maar met onrecht en dat zien allen.
Arie.
Veel dank Arie voor je woorden en waardevolle aanvulling op het blog! Hartelijke groet, Monique
Goed geschreven, Monique. Ik denk ook: er is enorm veel nodig voor een terugkeer van de verstotende kinderen.
Het gebrek aan vermogen om kritisch na te denken is inderdaad frappant. Het doet zich zelfs bij hoger opgeleide kinderen voor, die toch in zekere zin getraind worden in kritisch nadenken of enige andere vorm van zelfreflectie. Ik vermoed dat het een vorm van zelfbescherming kan zijn: de waarheid is onverdraaglijk geworden. Met de tijd moet de leugen zich verharden om de schade van gemaakte keuzen, waar de kinderen in toenemende mate zelf verantwoordelijk voor worden, achteraf te rechtvaardigen. Bovendien is een breuk nodig met het giftige klimaat om zelfs ook maar een stap in de richting van een onbevangen onderzoek te zetten.
Dank je wel Mars! Eens, het starre zwart-witdenken (het is goed of slecht, leuk of verschrikkelijk; er is geen middenweg) is een vorm van zelfbescherming. Een overlevingsstrategie die (als ze niet worden bevrijd uit het giftige klimaat bij de pathogene ouder) ook hun zelfbeeld – negatief – beïnvloedt. Het heeft niets met intelligentie te maken, dat is inderdaad het opmerkelijke.
Klopt helemaal!!!! Meegemaakt! En nu nog!!! NL is zeer zeker geen rechtstaat.
Dank, goed geschreven, weet er (helaas) alles van, met een narcistische, alcohol, drugs, en tabak consumerende hypocriete ex vrouw …
Triest allemaal, maar het is de realiteit.
Kinderen zijn de dupe …
Kinderen zijn absoluut NIET veilig in NL!!!
Onze kinderen, niet alleen van mij, hebben op hun 21ste en 24ste een mooie verklaring opgemaakt. Echter net als bij Frans in mijn geval een corrupte officier van justitie, nichtje van nwe partner ex die ook nog eens voormalig directeur reclassering was.. gooit roet in het eten. Helaas is deze OvJ rechterhand Cybercrime G vd Burg die er alles aan doet om haar te redden van ambtelijke corruptie. Hamer na ontdekking nu 3 jaar op de feiten en nu pas beginnen mensen zich terug te trekken waar duidelijk is dat voorzitter procureur generaal G vd Burg fout is..
Hallo Monique,
Zoals je weet zit ik op de eerste rang naar de manipulaties van een verstotende ouder te kijken. Het kind doet doorheen de tijd allerlei verwoede pogingen om met deze manipulaties om te gaan en tegelijkertijd de eigen heelheid te behouden. Het zal niet lukken. Het kind gaat ten onder aan de plicht om – tot in einde van dagen – in de grenzeloze behoefte aan liefde van de verstotende ouder te voorzien. Mijn hart huilt alle dagen om dit verworden kind. En het is niet eens mijn eigen kind.
Hartelijke groeten,
Ingeborg Steijlen
Zo pijnlijk Ingeborg…
Het destructieve vechten van over het algemeen de vrouw wordt voor 100% gebagatelliseerd. Dat zijzelf het slachtoffer is van huiselijk geweld vanuit het ouderlijk huis en daar vanuit een angststoornis heeft opgebouwd, die is vastgesteld door een goede systeemtherapeut. Wordt ook voor 100% gebagatelliseerd door zowel de forensische psychiatrie als ook de politie. Er wordt niet meer naar de belangen van kinderen gekeken want die hebben recht op contact zowel met vader als met moeder. De politie die zou een grootte terughoudendheid moeten hebben met aangiftes van huiselijk geweld.
In mijn geval werd ik gemanipuleerd, uitgelokt en voor voldongen feiten geplaatst.
Politie waar je met valsheid en oplichting niet meer terecht kan en civiele rechters die convenanten en processen verbaal niet meer handhaven.
Wij leven in een totaal losgeslagen en wetteloos land waarin er geen recht meer is te krijgen. En de kinderen interesseert hun geen worst. Zoals mijn moeder zei: die kinderen die redden zich wel.