Na bijna vijf (!) jaar procederen is het verzoek van Frans om omgang met zijn kinderen door de meervoudige kamer familierecht afgewezen. Zijn kinderen zijn inmiddels te oud voor een omgangsregeling. Dat snappen wij ook. Maar wat we helemaal niet begrijpen is dat de rechter op geen enkele manier rekening heeft gehouden met de specifieke achtergrond van deze zaak, de psychische problematiek van de ex, ouderverstoting/PAS bij de kinderen en de zorgen van de Kinderbescherming en jeugdzorg over de labiele moeder die de kinderen niet de zorg en aandacht kan geven die ze zo broodnodig hebben. En waarom het allemaal zo ongelooflijk lang moest duren. Al met al een hele laffe beslissing, waar niemand wijzer van wordt. De kinderen al helemaal niet, want voor hen blijft hun (thuis)situatie even beroerd als dat die al was…
“De familierechter heeft helemaal geen boodschap aan de feiten of bewijs”
We zijn vooral enorm teleurgesteld in het familie’recht’ in Nederland. Wat wij de afgelopen vijf jaar de revue hebben zien passeren heeft niets te maken met recht, rechtvaardigheid of waarheid. Ook niet met ‘het belang van het kind’ waar iedereen zich zo graag achter verschuilt. Als weldenkende en goed opgeleide burgers kunnen wij ons nauwelijks voorstellen dat het familie’recht’ werkelijk zo is bedoeld.
Na de scheiding woonden de kinderen bij Frans
Na de breuk tussen Frans en zijn ex, bleven de kinderen bij hem. De ex kwam regelmatig langs, at mee of haalde de kinderen op om iets leuks te gaan doen. Kinderverjaardagen en feestdagen werden gezamenlijk gevierd en Frans en zijn ex gingen samen naar ouderavonden en dergelijke. Keurig ‘volgens het boekje’ zou je denken. Maar de ex leidde een dubbelleven; gelijktijdig deed ze de valse aangiften bij de politie. Toen Frans begin 2006 als gevolg daarvan werd gearresteerd en een paar weken in de gevangenis zat gingen de kinderen ‘automatisch’ naar haar en daar wonen ze nog steeds. Sindsdien weigert de ex in alle toonaarden om Frans überhaupt te informeren over zijn kinderen, laat staan dat ze onderling afspraken wil maken over omgang. Frans heeft haar destijds meerdere keren geschreven om dit juist in het belang van de kinderen als verstandige ouders samen te regelen. Eventueel met behulp van mediation. Maar ze bleef weigeren en verkondigt ook alvast, via haar advocaat overigens, dat als Frans naar de rechter stapt, zij zeker verweer zal voeren. Voor Frans zit er uiteindelijk niets anders op om toch via de rechter te proberen weer in contact te komen met zijn kinderen. Eind 2009 wordt de procedure opgestart.
Na vijf jaar procederen krijgt Frans zijn kinderen niet te zien
Nu, juni 2014, zijn we dan vijf zittingen, acht of negen tussenbeschikkingen, twee familierecht advocaten, een door de ex gefrustreerd en daardoor onuitvoerbaar mediationtraject, twee verhoren door de rechter van beide kinderen, een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming, een afgewezen Onder Toezicht Stelling (OTS), een onprofessioneel traject bij Juzt, ontelbare brieven, processtukken, bewijzen, onderbouwingen en argumenten aan de rechtbank en heel veel frustratie, ongeloof en desillusies verder.
Moeders wil is wet, vaders hebben het nakijken
Er is geen enkele reden waarom Frans geen contact zou mogen of kunnen hebben met zijn kinderen, behalve dan dat de moeder het niet wil… En zo gaat het helaas nog veel te vaak in Nederland met vaders die na een scheiding ‘gewoon’ hun bijdrage willen blijven leveren aan de opvoeding en ontwikkeling van hun eigen kinderen. Als ma het niet wil krijgt ze met leugens en zielig doen de rechter vrij gemakkelijk aan haar zijde en pa heeft simpelweg het nakijken. Zelfs als blijkt dat de moeder, zoals bij de ex van Frans, als gevolg van een persoonlijkheidsstoornis onvoldoende in staat is om de kinderen een stabiele en veilige thuisbasis te bieden met alle negatieve gevolgen voor de kinderen van dien!
by 
Het brengt een kind op latere leeftijd ook nog veel ellende en heel veel schade
zie mijn blog http://diedelicious.blogspot.nl/2014/05/mijn-ouders-zaten-in-vechtscheiding-wat.html
Is de beschikking inmiddels wel gepubliceerd? Gaat u in hoger beroep van de beschikking? Recente rechtspraak van de Hoge Raad over de vergaande verplichtingen van de rechter om omgang tussen ouder en kind tot stand te brengen is in dit verband relevant. Ook relevant is de internationale rechtspraak op dit gebied en de eisen die gesteld worden aan de nationale rechter en de RvdK.
De beschikking is niet gepubliceerd. Merkwaardig is dat geen van de 8 of 9 (tussen)beschikkingen in deze zaak zijn gepublicieerd!? Hoger beroep overwegen we nog. Recente uitspraak Hoge Raad en internationale rechtspraak is interessant: waar kan ik dat vinden? Alvast dank!
Ik herken dit. Kan zekere zaken ook ineens niet meer terugvinden namelijk. Het “lijkt” op verdonkeremanen van stukken ook en op angst dat de waarheid aan het licht zal komen inzake vadervervreemding. Immers duizenden zaken zullen dan aan het licht komen in Familierecht wat puur geknoei is met zelfs -belang kind- c.q. kinderrechten afstammingsrechten. En ga zo maar door…… Falen der Rechtspraak dus. Letterlijk. Leest u mee 2eKamer en Dullaert want er deugt geen d.nder van Nederland zo als “rechtsstaat”….namelijk.
En zo werden en worden nog steeds duizenden kinderen dus opzettellijk in principe mishandeld door hersenspoelende aktiviteiten bij en na scheiding veelal door de dan verzorgend ouder de moeder. Met en zonder zogenaamde borderlinepersoonlijkheids-stoornis zelfs. De ggz heeft geen meldplicht nog steeds niet. Derhalve houden ze hun mond in gevallen terwijl ze kunnen aantonen dat de verkeerde “los blijft lopen” inzake omgangsfrustratie en vervreemding van eigen vaders zelfs. (Gardner). Onbeschofte en criminele praktijken zijn dat die in stad worden gehouden mede door een totaal doorgeslagen feminisme wat geen grenzen kent. Zelfs in vele gevallen geen geweten. Men zou bij geboorte beter gelijk onderzoek toestandsbeeld moeten instellen naar moeders zeker wanneer deze al bekend waren in de ggz met dergelijke ernstige geestesstoornis NB. Want dat zijn het namelijk ook volgens uitermate deskundigen. Maar nee, men blijft maar gezag en zorg geven over kinderen aan dit soort lieden die dan jarenlang -het belang kind- schaden inzake manipulatie en in vele vele gevallen gewoonweg bedrog en leugen al dan niet als kenmerk zelfs van die “geestesstoornis”…
Hoe kun je nu met droge ogen nog als Politiek 2eKamer en Regering durven beweren dan dat hier sprake is van een rechtsstaat voor kinderen NB? Niks geleerd. Helemaal niks. Ondanks wellicht gedeeltelijk goede studie Spruijt etc, doch betere studie is die van Gardner, sinds 1980 al zo!! http://www.rgardner.com zijn nog steeds de prima refs terug te vinden….
Schandalig dat zelfs de Kinderombudsman Dullaert dit niet benoemt en wenst te benoemen. Jeugdzorg en Kinderbescherming loopt ook daar namelijk van over aan gevolgen vervreemding van vaders gepleegd door veelal moeders (c.q. familie kan ook nog! die eraan meedoen aan het “wegmoffelen en vervreemden”). En zo worden en werden overigens goede mensen en vaders al jaren belazerd en zo ook hun kinderen. Het afstammingsrecht hebben ze in de stront getrapt in Nederland en dat blijven ze maar doen hier. Immers zelfs verduistering van Staat van kinderen doen ze geen r..t aan. 236 Strafrecht. Schande, grote grote schande. Kinderen wanneer jullie die het aangaan dit lezen, weet dan dat er goede voorlichting bestaat en laat je niet langer “bedonderen” en hersenspoelen. Ga desnoods naar een goede hulpverlener die weet heeft van passyndroom.