Dit is mijn man Frans met zijn kinderen, in veel betere tijden.
Een leuk gezin, op vakantie in Frankrijk. Papa poseert trots met zijn kids. Mama – net zo trots – fotografeert haar drie lievelingen.
De kinderen zijn nu 17 en 19 jaar oud, ze volgen een opleiding en wonen maar een paar kilometer bij ons vandaan. Veel meer weten we niet van ze. Want vandaag op 13 februari precies tien jaar geleden, sprak Frans zijn kinderen voor het laatst. Sinds die dag heeft hij geen contact meer met ze.
Vals beschuldigd
Die noodlottige 13e februari in 2006 gaat Frans – hij is dan inmiddels gescheiden, de kinderen wonen bij hem – nietsvermoedend met zijn zoontje mee als begeleider met een schooluitje. Daar wordt hij in het openbaar en in het bijzijn van andere ouders, leerkrachten, klasgenootjes én zijn zoontje van 7 jaar oud door de politie gearresteerd en hij zit zes weken in de gevangenis, in voorarrest. Zijn ex had valse aangiften tegen hem gedaan. Frans zou haar hebben mishandeld en seksueel misbruikt gedurende zo ongeveer hun hele relatie; ze waren drieëntwintig jaar samen!
Politie gelooft leugens kritiekloos
Na de arrestatie worden de kinderen van Frans ‘opgevangen’ door zijn ex. Ze wonen nog steeds bij haar. Dat was ook precies haar bedoeling. Met de valse beschuldigingen wilde de ex iedereen laten geloven dat ze eindelijk de moed had gehad om te vluchten uit een relatie met veel psychisch en lichamelijk geweld. In werkelijkheid probeerde ze met die leugens haar eigen vreemdgaan te verdoezelen; precies de reden waarom Frans de relatie had beëindigd! Met haar valse beschuldigingen wilde ze ook aannemelijk maken dat de kinderen niet veilig waren bij vader Frans, nu ze daar ‘helemaal alleen’ zonder hun moeder woonden. En daar is ze heel goed in geslaagd. De politie geloofde zonder enige kritiek al haar leugens en heeft haar verder fantastisch geholpen bij het toe-eigenen van de kinderen.
‘Een man die wordt beschuldigd van ongewenste intimiteiten, aanranding
of verkrachting lijkt bij voorbaat kansloos. Voordat hij zich heeft kunnen verdedigen, is hij meestal al veroordeeld.’
Chris Veraart – Valse zeden
Hoe politie en openbaar ministerie zelf volledig de fout in gingen bij het helpen van de ex van Frans, kun je hier bekijken in de TV reportage. Hoe het nu met Frans en zijn kinderen gaat, tien jaar na die fatale dag, lees je in dit blog.
Als Frans en ik terugkijken op de afgelopen jaren, dan overheerst vooral ongeloof.
Ongeloof over hoe eenvoudig het is om na een scheiding je ex vals te beschuldigen, er met de kinderen vandoor te gaan en daar ongestraft mee weg te komen. Ongeloof over hoe je eigen kinderen van je kunnen worden afgepakt en dat je ze daarna nooit meer ziet. Ongeloof over hoe de veroorzakers van al die ellende, politie en Openbaar Ministerie, jou compleet laten barsten maar wel heel veel energie steken in de deksel op de doofpot houden.
Familierecht faalt
Maar het falende familierecht in Nederland spant wel de kroon. In plaats van oplossingen te bieden aan gescheiden ouders en hun kinderen, houdt dit ‘systeem’ de strijd in stand. Ongelooflijk hoe gemakkelijk de familierechter vooral vaders uit het leven van hun eigen kinderen schrapt. Onder het mom van ‘rust’ voor de kinderen, worden die door het besluit van de rechter juist veroordeeld tot voortdurende onrust, spanningen en stress omdat ze een van hun ouders ongewild moeten missen.
Wetenschappelijk onderzoek: aangiften ex zijn vals
Frans wordt vrijgesproken. Onderzoek wijst al snel uit dat politie en Openbaar Ministerie enorme fouten hebben gemaakt. Dat geven ze ook toe. Maar ze weigeren met Frans in gesprek te gaan over het herstellen van de schade die ze hebben aangericht. Er volgt nog meer onderzoek en niet door de minsten; hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen en zijn team stellen vast dat de aangiften van de ex van Frans onbetwist vals waren.Onderzoeker en rechtspsycholoog André de Zutter vertelt over de conclusies van het onderzoek (de link naar dit radio interview staat onder de grote afbeelding).
De Nationale ombudsman oordeelt dat politie en Openbaar Ministerie – nadat de fouten waren toegegeven – onbehoorlijk hebben gehandeld richting Frans. Pas na een indringende TV reportage biedt de hoofdofficier van justitie publiekelijk zijn excuses aan voor wat Frans is aangedaan. Naar aanleiding van de TV uitzending worden Kamervragen gesteld en er volgt zelfs een Kamerdebat met toenmalig minister Opstelten over de gemaakte fouten en het twijfelachtige handelen van de officier van justitie in deze zaak. Ook van de minister krijgt Frans excuses.
‘De rode draad is dat Frans overal gelijk krijgt, maar toch geen steek verder komt in het doel dat hij zijn kinderen weer te zien krijgt.’
Peter van Koppen
Dat Frans nooit gearresteerd had mogen worden en buiten zijn schuld in deze situatie zit waardoor hij zijn kinderen niet ziet, is overduidelijk. Maar de familierechter heeft daar geen boodschap aan. Ondanks dat de Raad van de Kinderbescherming zich ook ernstige zorgen maakt over de situatie van de kinderen. Het negatieve beeld dat ze over Frans door hun moeder is opgedrongen, staat volgens de Raad een gezonde en evenwichtige ontwikkeling van de kinderen in de weg. De Raad vindt het daarom belangrijk dat het contact tussen Frans en zijn kinderen wordt hersteld. De – vrouwelijke – familierechter veegt het advies van tafel…
Onveilige ouder krijgt kinderen toegewezen
Gaandeweg komen wij er achter dat kwaadspreken door één ouder over de andere en het bewust tegenwerken van contact met de kinderen na een scheiding, niet alleen Frans toevallig overkomt. Ouderverstoting treft jaarlijks duizenden gescheiden ouders, vooral vaders. Het beroerde is dat wanneer deze ouders beseffen wat er gaande is, dat het een naam heeft en veel voorkomt in vechtscheidingen, het kwaad al is geschied. De kinderen zitten dan vaak al helemaal klem in de psychologische greep van de manipulerende ouder en kunnen niet anders dan ‘meedoen’ met de haatcampagne tegen de andere ouder. De familierechter heeft geen kaas gegeten van deze ernstige problematiek, (h)erkent het niet en wijst kinderen tot overmaat van ramp toe aan de onveilige manipulerende ouder, die vaak zelf kampt met (ernstige) psychische problemen. Zo ging het ook met de kinderen van Frans.
Nog steeds geen eerherstel
Frans heeft in de afgelopen jaren onvoorstelbaar veel voor elkaar gekregen, maar zijn kinderen heeft hij nog altijd niet terug. Voor hem is het belangrijk, vooral richting zijn kinderen, dat hij nu eindelijk echt van alle blaam wordt gezuiverd en eerherstel krijgt. Ondanks alle onderzoeken, erkenning van fouten en excuses is dat nog altijd niet gebeurd. Hier ligt nog een schone taak voor de minister van Veiligheid en Justitie, Van der Steur.
De kinderen zelf zijn nu op een leeftijd dat ze meer en meer hun eigen keuzes gaan maken. Wij begrijpen hoe moeilijk de situatie is waarin ze zitten als het over hun vader gaat en de worsteling tussen wat ze in hun hart willen en wat de omgeving (lees: hun moeder) van ze eist. Hopelijk hebben ze op een dag toch de moed om stappen te zetten om hun vader te leren kennen. Ik kan het ze van harte aanbevelen. Ze zullen een fijne man treffen waar je op kunt bouwen, een rots in de branding, slim, sportief en energiek, die denkt in oplossingen en vooruit kijkt. Een man en die zijn kinderen ontzettend mist, maar die ondanks wat hem is overkomen toch probeert van het leven te genieten. Kortom een vader om ontzettend trots op te zijn!
Ik ben jaren terug vals beschuldigd van misbruik op mijn kinderen en heb daar mede dank zij het opstoken van mijn buren door de politie nog dagelijks last van al is dat nog zacht uitgedrukt.
Ik zou de kinderen glas laten eten wat ze weer moesten uitpoepen want ik wou niet met ze naar de dokter aldus mijn liegende ex.Ook had ik het in hun gezicht ,benen en armen gedaan waar alweer niets zichtbaar van was maar dat deed er niet toe bij de politie.Dat de kinderen geen enkele schade hadden deed er uiteraard ook niet toe voor deze zogenaamde rechtschapen justitie en politie.
Kapot moet je en kapot zal je, want als je daar boos over word dat mag natuurlijk niet. Om even aan te geven hoe smerig die lui zijn. Na een jaar onderzoek waarbij mijn onschuld is aangetoond door specialistisch onderzoek door het P.A.R. en ik de kinderen terug kreeg zou je verwachten dat die smerigheid wel achter je naam vandaan gehaald word maar nee dat werd opzettelijk nog even 8 jaar achter mijn naam gelaten tot ik letterlijk mensen klem begon te rijden van de politie om ze ter verantwoording te roepen.
Dat het opzettelijk gebeurde liet een eerlijke districtchef mij toen weten. De beste man is bij mijn moeder geweest om te zeggen dat ze mij niet moesten laten vallen omdat ze mij kapot aan het maken waren dat tuig.Ik ga daar binnenkort samen met twee dienders en een chef een zaak van maken die de meest gore zaken zal overtreffen. Ook werd mij verteld door dezelfde chef dat de politie in het bureau lieten vallen dat ze mij wel in een gekkenhuis zouden krijgen wat men straks onder ede zal willen verklaren voor mij omdat ze de smerigheid die op mijn persoon is gepleegd jaren lang niet meer met hun geweten overeen konden brengen.
Even voor de valse aangiftes van mijn ex, het waren er velen, haar schulden werden betaald en kreeg nog wat geld als het mens maar bleef verklaren heeft mijn ex mijn huis in brand gestoken met haar dochter erin wat er uiteraard niet toe doet voor de politie want dat mocht ze gewoon legaal doen en ik kon pas na vijf jaar aangifte hiervan doen. Brandstichting op de kinderen is uiteraard wel normaal voor justitie. Sepotje en klaar weer. Of de aangitfes vals zijn is niet onderzocht derhalve sepot 2 aldus parketsecretaris de Dood. En daar kan je het dan mee doen. Verder was ik nog een moordenaar, cokegrossier, wapenhandelaar, hennepteler in het groot , waste ik geld wit waar allemaal niets van is gebleken.Ik ben in geen enkele zaak als verdachte gehoord dan zou ik immers kunnen aantonen dat men stelselmatig valse aangiftes aan het doen was en dat kon men niet gebruiken. verder werd er alles aan gedaan om maar vooral NIET de waarheid op tafel te krijgen.Mijn kinderen die geen contact met moeder hebben omdat ze vader kapot gemaakt heeft samen met de politie, hun vader, kan men het nu zelf vragen of ik ze ooit wat misdaan heb in hun leven indien men dat wenst. Op elke mogelijke manier heeft justitie mij kapot proberen te maken dan wel karaktemoord te plegen op mijn persoon.
Iets wat ze goed gelukt is. Dat er misbruik was gepleegd op mijn stiefdochter door mijn ex en haar nieuwe vriend, een goede bekende van justitie met een RM voor zedenzaken deed er uiteraard niet toe. Echte daders lijken wel nooit verdacht want dan gaat men over tot het cultuurgedrag dat dader slachtoffer word gemaakt en slachtoffer dader. Zo houdt men de smeerlappen buiten de bak en de goede ouders er in. En de kinderen stuk.
Als mijn ex brand stichtte op de kinderen was ze uiteraard niet toerekeningsvatbaar tenzij er over het gezag rechtszaken liepen dan was ze uiteraard weer gewoon toerekeningsvatbaar en een prima moeder. Anders kon vader niet verder geziekt worden door dat schorem wat zich de wet noemt.
Verder mocht mijn ex gewoon ieder jaar valse aangifte doen bij AMK ieder jaar weer opnieuw tot mijn dochters zelf konden meepraten en ze geen ingang meer vond.
Als mijn dochter aangifte wou doen tegen haar moeder wist de politie tegen haar te zeggen dat ze dan haar vader moesten gaan onderzoeken wat ze al jaren vruchteloos deden overigens. De waanzin ten top met die lui.Mijn dochter gaat over haar nek van deze lui, die haar als minderjarige ook nog jaren hebben lopen lastigvallen en treiteren. dat noemt zich dan de wet nou ik weet wel beter ik verzamel al jarenlang bewijs van hun smerigheid met een paar ogen en oren van defensie om mee te kijken.
En nu de districtschef mij heeft toegezegd dat hij mij gaat helpen deze smerigheid te openbaren bij de rechtbank omdat hij dit gedrag te smerig voor woorden vind. Anders ik wel. En anders mijn dochters wel.
Dit is allemaal nog maar een tipje van de corrupte sluier.
Er is nog veel meer vuiligheid. Maar dat kan ik u niet aan want het brengt bij mij zoveel ellende naar boven dat ik nu even moet stoppen.
Dit is de reden dat men zich zwaar moet gaan bewapenen nu voor de 100.000ste keer blijkt dat het rechtssysteem enorm en te diep faalt. Dikke schande wat ik hier zo lees. Ongekend dat deze feeksen overal steeds mee wegkomen.
Herkenbaar, vooral ook een politie – met een hen vooral gewillige rechtbank – die sowieso niet in staat is hun eigen fouten toe te kunnen geven, hun eigen gelijk wil hebben ( ook als ze weten dat ze dat niet hebben ). En inderdaad: als een vrouw naar de politie stapt om je aan te klagen voor mishandeling, komen ze langs, moet je maar bewijzen dat je niets gedaan heb. Omgekeerd, als je bij het bureau aanklopt om aangiftes tegen laster te doen, sturen ze je weg
Heb met heel veel laster te maken, niet alleen van mijn ex, ook van andere “vrouwen” en dan zie je pas hoe ongelijkwaardig dit in Nederland en omliggende landen is geregeld
Wat vaak ook wordt vergeten is dat niet alleen de vaders en de kinderen hier de dupe van zijn, maar ook de vrouwen die wel de dupe van mishandeling en misbruik zijn
Vooral van dit soort vrouwen.
Vind het ook positief van die vrouwen die laten zien dat ze hier niet aan meewerken en hier net zoveel afschuw van hebben als instanties zouden moeten hebben. Die dit zouden horen te bestraffen, net zoveel als zij wel in de bres springen voor de vrouw als die wel met een man met losse handjes of andere dingen te maken heeft.
Ik zie geen verschil tussen het ene en het andere, geestelijke gevolgen – en niet alleen voor de man – kunnen net zo indringend zijn. En je slechte naam raak je nooit meer kwijt
En zo leef ik nog altijd met de valse beschuldigingen en aangiften die mijn ex deed. Mijn carriere is weg en mijn pensioen zit een gat in. En datzelfde pensioen ben je verplicht te delen met de persoon die dit op zijn geweten heeft
Het is juli 2008 als ik net na een vakantie thuis kom na het werk. In de gang vuilniszakken. Eerst denk ik, nou die zal ik meteen ff buiten zetten. Maar al snel word het duidelijk dat zij wil scheiden. Absoluut niet zien aankomen en ik ben dus enigsinds verrast.
Ik krijg de keuze: direct uit huis waarna ik omgang mag hebben met de kinderen of het huis niet willen verlaten en kapot worden gemaakt. Ik leg haar uit dat ik niet op staat wil slapen en dat ik nergens heen kan. Dan maak ik je kapot. Je moet niet denken dat je iemand bent omdat je vanuit het politiebureau werkt.
Op dat moment gaat de deurbel en staat een collega voor de deur. Ik leg hem uit dat ik een probleem heb maar hij laat weten dat hij door haar is gebeld met de vraag of hij even kan langskomen om mij uit huis te halen.
Zo volgen ook mijn zus en zwager en allemaal horen ze de dreigementen aan. Uiteindelijk besluit ik de woning te verlaten. De volgende dag ga ik op zoek naar mijn kinderen maar loop wederom tegen een deur van onwil aan. Ik mag ze niet zien.
Na een week word ik op het matje geroepen. Mijn integriteit staat ter discussie en ik mag mijn pas en werkspullen inleveren. Geschorst tot nader order. Waarom? Vanaf dag 1 zijn er meldingen gemaakt dat ik mijn vrouw en kinderen met geweld uit huis heb gezet. Daarna volgen de aangiften van stalking en smaad. En de stroom houd aan. Na 2 jaar word ik definitief ontslagen onder de noemer: functieongeschikt. Zonder enige vergoeding kom ik na 11 jaar op straat te staan.
Geen woning, geen inkomen en nagenoeg een jaar je kinderen niet zien hakken er enorm in.
Uiteindelijk gaat zij zo op in haar verhaal dat ze ineens de kinderen bij mij achter laat. Zij stelt dat ze dit deed omdat ik haar bedreigde. Sindsdien wonen de kinderen bij mij (dit jaar 6 jr). Sindsdien heb ik meerdere keren moeten verschijnen in de rechtbank. En telkens word ik vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs.
Dat ik stapels bewijs heb ingeleverd dat het valse aangiften zijn word niet in behandeling genomen. Mijn aangiften worden geweigerd en de enige die ik heb mogen doen niet behandeld. Inmiddels ben ik bezig met de tweede advocaat welke ik opdracht gaf een art. 12sv te starten. De eerste deed niks. De tweede is het volgens mij allang vergeten.
Waarom ik nog wil dat mijn aangifte word behandeld?
Haar aangiften zijn zo duidelijk vals dat agenten het direct zagen. Maar als ze dan mijn naam intikken dan willen ze geen nieuwe aangifte opnemen. De oude heeft geen prio zeggen ze. De reden dat ik wil dat ze worden behandeld is simpel.
De lotsverbondenheid hield op, op het moment, toen zij een valse aangifte deed. Ik ben niet van plan mijn kleine pensioen met enorm gat te delen met haar. Daarnaast deel je een pensioen om de vrouw te compenseren voor de gemiste carrière kans. Ik zorg nu bijna net zolang voor de kinderen als wij samen deden tijdens het huwelijk. Wie compenseert mij?
En het is natuurlijk belachelijk dat ik voor de rest van mijn leven getekend ben. Baan kwijt en 10 jaar van mijn leven kapot door iemand die niet helemaal goed is. Want welk persoon doet een ander zoiets aan? Welk persoon laat zijn kinderen in de steek en gebruikt ze als excuus?
In 2014 kwam men er achter dat ik een hersentumor had welke daarna werd verwijderd. Sindsdien heb ik een hersenaandoening. De hele geschiedenis hakt er nu drie keer zo hard in. Dagelijks loop ik nog altijd tegen de ellende aan van de valse aangiften. En het kost enorm veel moeite en energie om dit te verwerken. Zij kan niks doen aan de hersenaandoening. Maar haar bijdrage en valse aangiften maken het een hel.
Als ik de interviews terugluister van onderzoeker de Zutter en plaatsvervangend hoofdofficier van justitie Remmerswaal op Omroep Brabant dan snap ik niet waarom de ex van Frans nooit is vervolgd voor het doen van valse aangiftes. Dat er sprake is van valse aangiftes is voor mij klip en klaar! Remmerswaal geeft toe dat het gehele onderzoek barst van gemaakte fouten. De officier van justitie (een vrouw heb ik begrepen) heeft/had de eindverantwoordelijkheid voor dit onderzoek. Wat is er met deze officier gebeurd? Niks, helemaal niks. Dit kan toch niet! Heeft Frans aangifte gedaan tegen de officier van justitie? Zo niet, Frans doe AUB aangifte tegen deze falende officier van justitie!!!!!!
De Nederlandse Staat neemt dit soort zaken voor lief en heeft geen enkel belang dit soort zaken de openbaarheid in te brengen. Het wemelt van de fouten in het familierecht en om niet op de vingers getikt te worden als Staat is het de overheid er alles aan gelegen dit soort zaken de doofpot in te stoppen en vooral te houden. Ga je tegen de Staat in en de Rechters dan zal men eerst pogen je kapot te maken zodat je monddood wordt. Pas als het onhoudbaar wordt en het echt niet anders kan zal men iets doen. Datzelfde fenomeen zie je terug bij klokkenluiders die het leven zuur gemaakt worden, maar ook bij aanbestedingen welke niet geschieden conform de Europese regels. Ook daarin wordt eerst getracht degene die de misstanden aankaart monddood te maken. Aangezien het telkenmale eenlingen zijn tegen de Staat of tegen de Rechterlijke Macht is het heel gemakkelijk deze eenlingen het leven zuur te maken zodat ze hun mond houden. Pas bij massale opstand bereik je wat. Kijk maar naar het geval Groningen en de leegpompen van gas. Pas toen er massale actie kwam haastte minister Kamp zich naar Groningen om alles te sussen. Daarvoor werd al die tientallen jaren niets gedaan omdat het telkenmale eenlingen waren en de Staat kans zag die gevallen dood te laten bloeden. Zo werkt het. Kijk naar de man die een stoel gooide naar de vrouwelijke Rechter. Volop publiciteit, hij kreeg er geen sanctie voor en in hoger beroep kreeg hij alsnog enige genoegdoening. Zonder publiciteit had hij voor zeker een beste sanctie gehad, waarschijnlijk gevangenisstraf en was zijn leven kapot gemaakt. Enkel door publiciteit konden ze dat niet doen.
Dat is dus recht. Recht is er enkel om de massa te doen geloven dat er recht is maar in werkelijkheid mag je echt van geluk spreken als je nooit in je leven ergens valselijk van beschuldigd wordt.
Wat ben jij een lieve echtgenote en wat heb jij een fijne man!
Uiteraard ken ik de zaak. Op 22 februari a.s., dus vandaag over een week, pleit ik bij de Raad van State in de zaak Judith van der Stoep. Haar drie kinderen werden ontvoerd door haar gestoorde ex en hij beschuldigde haar vals de kinderen te mishandelen. In plaats van dat Jeugdzorg de kinderen terug haalde namen ze de beschuldigingen over. Judith deed op 17 februari 2009 een zelfmoordpoging welke werd vervolgd met haar vreselijke sterfbed en haar dood op 30 maart 2009. De kinderen hebben sinds 14 februari 2010 nooit meer contact gehad met hun grootouders en hun tante en overige familie. De ontvoerder belet dat. Ik wil het dossier inzien opdat de kinderen alsnog kunnen worden geholpen. En daarom procedeer ik nu Jeugdzorg weigert het dossier in te laten zien. Zo ken ik intussen vele dossiers. Steeds komt Jeugdzorg, als die er bij zijn betrokken, weg met leugens, achterhouden stukken, enz. Zie ook de zaak Martine Nipshagen en Geerte Frenken. Het zijn mega-drama’s die onvoorstelbaar zijn. Er moet wettelijk iets veranderen en rechters moeten worden bijgeschoold. Jeugdzorg wordt te vaak bemand door veel te jong dom personeel. Ook daar zou heel veel moeten veranderen. Jullie wens ik sterkte.
een midlife crisis, borderline, burnout, depressie…
wat voor namen je er ook aan geeft
cjg, jeugdzorg, veilig thuis, kinderbescherming, rechters, voogden en andere hulpverleners zijn niet in staat ze te herkennen tenzij degene die het heeft aangeeft dat hij of zij er last van heeft.
het blijft bij wat vage vermoedens en de ex partner die haarfijn beschrijft wat hij of zij ziet aan gedrag..die aangeeft hoe je er het beste mee om kunt gaan, die aangeeft wat er nu juist niet of wel gezegd en gedaan kan worden teneinde escalatie te voorkomen, wordt helaas niet gegloofd. er is immers sprake van een complexe of te wel een vechtscheiding. de ene ouder zegt dit en de andere ouder zegt dat
precies wat de ouder met het “ongedefinieerde” probleem wil dat er gebeurd zal gebeuren. nl een scheiding in goed overleg wordt een vechtscheiding, immers de verborgen doelen moeten behaald worden. wat die doelen dan ook zijn.
en dan bij de rechter..mijn dochtertje van net 11 heeft aangegeven bij mij te willen wonen. dat durft ze echter niet met haar vader te bespreken want dat is zo.n agressieveling. kijk maar hier heb ik allemaal aangifte tegen hem gedaan. hij heeft mij gedwongen allemaal contracten te tekenen en ook heeft hij mij gedwongen om de kinderen bij hem achter te laten.
rechter : maar mevrouw..u weet dat u dit moet bewijzen ? dat u het daar heel moeilijk mee zult gaan krijgen ? nou dat is niet moeilijk hoor..kijk maar naar de stukken met de aangiftes (die waren er echter niet)
dus toen maar een schikking getroffen teneinde rust voor de kinderen te creeren. maar binnen een week..kwam ze weer met wat anders. en nu is er dus een onder toezicht stelling waarbij er dus weer een nieuwe hulpverlener is en wordt het :
voogd ..die kinderen moeten uit huis..allebei in een internaat !
tsja….het verhaal wordt vervolgd
ze wonen nog altijd bij mij
en hoop dat dat nog lang zo zal blijven
al mogen ze echt van mij zo naar hun moeder toe.
maar alweer loopt ze de kinderen gek te maken
en vertelt ze het verhaal dat ik de kinderen tegen houdt naar haar toe te gaan
dat ik allemaal leugens vertel
etc etc etc
ben nog niet gek..ben ook vast van plan niet gek te worden
maar wat hebben de kinderen het hier lastig mee !
alle behandelingen voor de kinderen zijn zinloos op deze manier
omdat er maar geen rust komt in de situatie.
wat ik ook voorstel
het is niet goed
ze wil eigen keuzes maken
en als ik dan zeg
laat de kinderen maar bij haar wonen
je kunt niet met zijn 2 en aan de kinderen trekken
dan is dat ook weer niet goed
want mijn zoontje moet eerst zijn gedrag veranderen
voor hij welkom is bij haar
maar dat zeggen we niet tegen de hulpverleners
want daar zeggen we…dat hij niet naar mij mag van zijn vader
pfffffffffffffffffffff
iedereen heel veel sterkte
probeer te genieten van het leven
probeer te genieten met en van je kinderen
maar bedenk wel :
jij bent er voor je kinderen
niet andersom !
Dit is best ernstig en normaal reageer ik ook niet. Ik ben ook moeder van 2 kinderen waarvan 1 van een andere vader. Ik wil graag dat mijn zoon zijn vader leert kennen maar wel op een veilige manier en heb hier 1,5 jaar voor gevochten om de omgangsregeling met begeleiding te hebben omdat zijn vader zijn handen niet kan thuis houden als het hem te veel word dit is ook de reden van het uit elkaar gaan. Elk kind verdient gewoon om beide ouders te leren kennen zonder invloed van buiten af en daar over te oordelen. Uit eindelijk kan je kind nooit zeggen dat je de andere ouder ontnomen hebt. Ik hoop voor je dat je ooit je kinderen weer ziet en hun inzien dat hun moeder altijd gelogen heeft de kans is zelfs dat ze haar dan niet meer willen zien
Omgekeerd als het WEL echt is doet men NIETS …
Juist
Doordat ze dus bij deze zaak tien jaar geleden .
Publieke schande leden omdat ze hun excuses aanboden
Zijn de rollen nu omgekeerd en roepen ze ouderverstoting .
Maar doen niets met aangiftes van verschillende kinderen over zeden want ja dat kan nog wel eens verzonnen zijn .
Nu nemen ze juist meer risico’s en laten alles maar overwaaien .
Ik vind dat kinderen recht hebebn op vader .
Niet vader op kinderen maar omgekeerd
Maar begeleid die bezoeken en hou het in de gaten en grijp in als het nodig is .
Ooit, toen ik op de drempel van scheiden stond was er een vader die mij zei: “denk erom, speel het spelletje met die ***wijven mee”
Ik geloofde hem niet, nu, 2 jaar later is het wachten op de eerste valse beschuldiging.
We kwamen op gegeven moment bij jeugdzorg. Mijn ex flikt het ene ***geintje na het andere, jeugdzorg bleef telkens vaag ondanks dat duidelijk was dat er weer een ***geintje werd geflikt. Waar ze uiteindelijk over struikelde was toen ik haar vertelde over wat die vader mij had verteld, het woordje “***wijven”! Ik had het vanaf dat moment verbruid want zij waren geen ***wijven, dat was duidelijk waar ze mee bezig waren.
Sinds die moord op die 2 broertjes zou het veranderen, het enige wat veranderd is is dat jeugdhulp zich juridisch meer ingedekt heeft i.p.v. dat die moeder medeschuldig is bevonden aan die moord. M.a.w. De hoofddaders gaan nog steeds vrijuit.
Geloof en hoop in recht en politiek ben ook ik kwijtgeraakt, de enige die ik er wel eens over hoor is Mona Keizer van het C.D.A. En ondanks dat ik SP-er ben in hart en nieren en een hekel heb aan die “C” in die partijnaam van haar krijgt zij m’n stem bij de eerstkomende verkiezingen omdat zij in mijn ogen nog de enige is die er iets aan probeert te doen.
Wat ik er eigenlijk mee wil zeggen is dat het onge- onge- ongelooflijk is dat dit allemaal kan in een land als Nederland en dat duidelijk is dat het mensen tot waanzin kan drijven, zo ook die die vaders die hun kinderen vermoorden.
Wat men vaak vergeet is dat rechters natuurlijk ook een aandeel hebben. Zij zijn aangesteld (en worden er voor betaald) recht te spreken en te doorgronden wie valselijk opereert. Dat lijkt echter in familierecht voor rechters niet zo ter zake doende. Te prevaleren lijkt het gevoel van rechter, doorgaans de vrouwelijke rechter (in het familierecht wemelt het van vrouwen). Je hoeft niet geschoold te zijn om te begrijpen dat er in het familierecht geen gelijkheid bestaat. Immers meer dan 90 % van de kinderen wordt toegewezen aan moeders. Dat percentage kan enkel zo hoog zijn omdat rechters het zo willen, zij bepalen immers. Zij zijn degenen welke dan ook een stevig aandeel hebben in de waanzin die mensen kan drijven en in mijn optiek ook een stevig aandeel in (geestelijke) moorden. Gelukkig ziet Frans in het geschreven stuk door Monique het allemaal redelijk zonnig in, maar dat zal mede komen door lieve mensen om hem heen zoals Monique die dondersgoed begrijpt welke geestelijke ellende je ongevraagd en ongewild op je pad kunt krijgen als mens. Je hoeft daar soms niets voor te doen, enkel een “fout” mens te treffen in je leven. Gelukkig hebben we in Nederland afgesproken dat we belasting betalen aan een Staat die dan ordentelijkheid schept en de foutieveling corrigeert. Echter lijkt het familierecht zich daar bewust aan te onttrekken. Ze willen jouw verhaal als vader niet horen, je bent slechts een sta in de weg. Het doet mij denken aan de vele misstanden bij weeskinderen van weleer en hun uithuisplaatsingen….en daarna misbruik. Uiteindelijk is die doofpot opengebroken. De doofpot binnen het familierecht echter nog lang niet mijn inzien en koste wat kost bewaken rechters de doofpot waarbij iedereen met zijn handen van de deksel af moet blijven. Want als die open gaat zie je niets dan drek, vuiligheid. Misschien iets overtrokken maar mijn ervaring met vrouwelijke rechters is helaas niet meer dan dat. Het is een slangenkuil en als man heb jij domweg meer dan 90% kans gebeten te worden. De vraag wie schuldig is doet er volstrekt niet toe.
Mijn zoon ziet zijn kinderen ook nooit meer.
Het is onvoorstelbaar wat overspelige vrouwen voor elkaar krijgen door middel van valse aangifte,’s te doen .
Als je als familie er wat van durft te zeggen , word je daar ook nog eens voor vervolgd.
Het lijkt of de waarheid er niet toe doet.
Mensen worden levenslang beschadigd vind ik .
Heel verdrietig , kinderen hebben recht op beide ouders.
Dat zal iedere ouder die van zijn kinderen houd met me eens zijn .
Beste Monique,
Het is niet mijn gewoonte om te reageren op een blog of artikel op het internet. Maar mijn complimenten voor de kwaliteit van de informatie die op dit blog staat. Als ik beroepsmatig op een of andere manier zou zijn betrokken geweest in deze zaak en meegeholpen (direct of indirect) aan deze zeer ernstige vorm van kindermishandeling, dan zou het schaamrood NU op mijn kaken staan. Het zal je kinderen en jou maar overkomen, dat je ex die ontegenzeggelijk aan borderline lijdt, eerst gaat buitenspelen met andere mannen om vervolgens valse aangiftes te doen. Het zal je moeder maar wezen die deze leuke kinderen inmiddels 10 jaar zwaar geestelijk heeft mishandeld. Daarom doe ik ook een oproep aan iedereen (jeugdzorg, rechters, de politiek, de pers, politie, Openbaar Ministerie, de minister van Veiligheid en Justitie, de staatssecretaris van VWS, maar ook de scholen en omgeving van dergelijke zieke vrouwen, die zelf dringend hulp nodig hebben…. Grijp in en doe iets voor het te laat is, het is voor deze kinderen (inmiddels tieners) al laat maar nooit te laat! Ik verwijs naar je blog van 8 januari met als titel: Ouderverstoting 2016: wegkijken is geen optie meer!
Ik sluit dan ook af door een oproep te doen aan genoemde instanties en met name de minister en de staatssecretaris, of zouden ze geen heren ook ballen hebben?
Ga zo door met dit blog of moet ik stellen dat ik hoop dat je het blog kunnen stoppen. Waarom is waarschijnlijk je vraag?
Omdat het probleem wordt aanpakt en opgelost, wat natuurlijk dient te beginnen bij het Openbaar Ministerie. Stop met deze vrouwen aan te moedigen, maar ga ze vervolgen! Zo ging het vroeger toch ook? ‘Dat justitie, valse aangiften nauwelijks aanpakt is zeer verwonderlijk’ zei ook Ybo Buruma (toen nog hoogleraar strafrecht en inmiddels raadsheer in de Hoge Raad). in een artikel in ‘Delict en Delinkwent’ van juni 2010. ‘Van oudsher werd de valse aanklacht zeer zwaar opgenomen omdat het gaat om een delict waardoor niet alleen de onterecht beschuldigde, maar ook het recht zelf in diskrediet kan komen. In vroegere tijden werd een valse aangifte zelfs zwaarder gestraft dan het (strafbare) feit waarover de valse beschuldiging was afgegeven.’
Zo herkenbaar bij mij de ene tot de andere valse aangifte toe. Zou kogelbrieven hebben verstuurd tot een huurmoordenaar toe. Laptop uit mijn huis gestolen hier kinderporno opgezet en ingeleverd bij het OM. Alles is door het OM van tafel geveegd. Maar actie tegen valse aangiftes ho maar. En erger nog OvJ weigerde mijn aangifte van smaad en laster op te nemen. Keur eigen rechter spelen niet goed, maar begrijp steeds meer waarom mensen tot deze wanhoopsdaad overgaan.
Bij mij gebeurd door Jeugdzorg. Nu zijn de kinderen ” gehersenspoeld”,gemanipuleerd. Komt niet meer goed.Het voelt als een open wond…. die bloed,elke keer meer en meer.
erg ze ik zie myn kinderen niet meer alsook de kleinkinderen heb alles geprobeerd het kontakt weer goed te maken maar ze pluien niet hammer dat ik de kleinkinderen niet zie da vind ik het ergst kenz e niet en zy ook niet de reden weet ik niet ben wel al mer dan 38 jaar weduwe moest hun pa nog leven jaman da was nooit gebeurt !
Geachte,
Bij mij ook zo gebeurd. Bewuste handeling van de overheid.
De kids zijn zo gemanipuleerd. Dat het niet meer goed komt.
Ook niet na jaren….